Circulares litterae dioecesanae anno 1868. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

Nr. V.

34

Nr. 64.

sehol.

Exemplaria

statisticarum

tabellarum

•cholasticarun

dimittuntur.

Eusebius.“‘)Est vero institutum hoc jejunium e gravissimis causis, quas discimus e S. Ecclesiae Patribus. Quorum prima est, ut fideles ad maxima passionis et resurrectionis dominicae mysteria celebranda praeter orationem et eleemosynas etiam jejuniis praeparentur, ut inquit S. Leo M.2): „Cognoscimus ad celebrandum Paschae diem merito nos quadraginta dierum jejunio praeparari, ut digni possimus divinis interessé mysteriis.“ Secunda, ut fidelium animae, sordibus peccatorum expiatis, jejuniorumque severitate castigatis corporibus, dignae sint, quae manducent Corpus Domini, dicente S. Hieronymo3): „Dominus missus ad praedicationem mundi jejupat quadraginta dies ; et haereditatem nobis jejunii derelinquens ad esum corporis sui sub hoc numero animas nostras praeparat.“ Tertia, ut pensum aliquod divinae solvamus justitiae pro offensis ei per peccata nostra totius anni cursu irrogatis. „Ideo,“ inquit S. Leo M.4) „magna divinae institutionis salubritate provisum est, ut ad reparandam mentium pravitatem quadraginta nobis dierum exercitatio mederetur, in quibus aliorum temporum culpas, et pia opera redimerent, et jejunia casta decoquerent.“ Quarta, ut nos Redemptoris nostri jejunium aliquomodo saltim imitaremur, sicut ait S. Chrysostomus :5) „Dominus noster Jesus Christus et. ipse quadraginta dierum jejunio declarato, sic certamen contra diabolum agressus est, omnibus nobis exemplum dans, ut per illud armemur, et ex illo robur sentiamus.“

E mandato SS. Concilii Tridentini6) ad partes DD. Curatorum pertinet, instante sacro quadragesimali jejunio, illud fidelibus annunciare, ut alacri animo ab iisdem suscipiatur, proponere antiquitatem et uberes hujus jejunii fructus, quos breviter, sed optime designat Ecclesia in praefatione quadragesimali his verbis: „qui corporali jejunio vitia comprimis, mentem elevas, virtutem largiris et proemia.“ „Scio“, ait S. Ambrosius,7! „quod caro concupiscat adversus spiritum, et spiritus adversus carnem, itaque cum haec sibi adversentur, subtrahamus carni voluptatem, et augeamus animi robur, et per jejunium collectis ad superandas concupiscentias viribus, coronis abstinentiae repositis cingamur.“ Inculcandum fidelibus impotentiam a jejunio excusare, sed hanc non esse confundendam ab incommoditate ac molestia, quam patimur jejunando. Non enim jejunium institutum est ad corporis commoditatem, sed ad cohibendam concupiscentiam, ad expianda peccata, ad satisfaciendum Deo, ad carnem spiritui subjiciendam. Unde Regius Psaltes ajebat:8) „Humiliabam animam meam in jejunio; genua mea infirmata sunt a jejunio1“ Refert porro reflectere fideles ad priorum seculorum in jejunio disciplinam, et quanta fuerit Christianorum in ejus austeritate aemulatio, cui teste S. Augustino9) fere omnes sine discrimine sexus, conditionis, status, aetatis se subjecerunt; fere omnes autem dicit, ut eos exciperes, quos ut loquitur Toletana Synodus VIII. „aut aetas incurvat, aut lanquor extenuat, aut necessitas arctat.“ „Sanctificate jejunium“ urgeant parochi prophetarum exemplo: neque enim prodesset corporale sine spirituali, quod illius praecipuum est objectum et finis. Jejunium spirituale consistit in abstinentia a peccatis, ad quam obtinendam castigatio corporis adhibeatur, est ne- cesse; unde dixit S. Basilius10): „Verum jejunium est ab omnibus vitiis esse alienum.“ Itaque spiritu poenitentiae jejunandum, et una assiduis precibus exorandus est Deus, ut gratiam contritionis, cor humiliatum, concupiscentiae imminutionem, et caritatis augmentnm concedere jejunantibus dignetur.

Strigonii, Festo Purificationis B. M. V. 2-a Februarii, 1868.

Observatum est, quam plurimos DD. scholarum elementarium Districtuales Inspectores scholarum elementarium statisticas exhibitiones subin Exc. cultus et institutionis 1 publicae Ministerio submittendas pro anno 1865/g horsum substernere neglexisse; quere1) Histor. 1. 5. — 2) Sermon. 10. de Qiiadr. — 3) in cap. 3. Joan. — 4) Serm. 4. — 5) Tom. l.in Genes. —• 6) Decr. de delectu ciborum, jejuniis ot diebus festis. Sess. XXV,—7) Hóm. 1. de jejun. — 8) Psalm. 34.13. — 9) contra Faust. 1. 30. — 10) Serm. de jejun.