Circulares litterae dioecesanae anno 1868. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
Nr. II.
11 Nr. II. Jam in iis, quas ddt. 1. Decembris 1867, No. 1443 ad Vos direxi, encyelicis litteris, mentionem feci insignis victoriae, quam pontificii milites per copias gallicas adjuti, mense Octobri ejusdem anni de millibus nefariorum perditissimorumque hominum reportaverunt, qui gubernii italici praesidio suffulti, Statum Fontificium armata manu invaserant, illum, Urbemque Romam Summo Pontifici erepturi, quam pro Capitali sua Urbe italicae revolutionis auctores proclamaverunt non majori sane jure , quam si praedo armatus hominis inermis, quem aggressus est, nummos pro suis declaret ac vindicet. Haec tam illustris victoria, aliique fausti eventus, qui eam vel praecesserunt vel comitati sunt, et qui tamquam prodromi apparent meliorum pro tam dire divexata Ecclesia et imprimis S. Sede Apostolica temporum, ocassionem praebuerunt Beatissimo Patri alloquendi in Consistorio, die 20. Decembris 1867 habito, amplissimum suum Senatum, nempe S. R. E. Cardinales, atque in his totum catholicum Orbem. Quamobrem allocutionem illam Patris ad filios, ut in subnexo Vobiscum communicem, filialis pietatis ratio a me deposcit, legite, et consolemini invicem in verbis istis. In victoria enim illa luculentum pro’ videntiae divinae, Sedem Apostolicam protegentis, miraculum resplendet. Novi enim Catilinae conjurati socii, quos Beatissimus Pater satanae satellites nominat, ubique Status Pontificii locorum, in quae irruerunt, vestigia furti, rapinae, caedis, et scelestissimae Ecclesiarum ac ipsius plane Sanctissimi Eucharistiae Sacramenti profanationis reliquerunt, quod in terram effundere ac pedibus proculcare veriti non sunt. Quid de Roma constituerint, satis innuerunt blasphemiis, quas ponentes in Coelum os effutiverunt in Christum ac unctum ejus Summum Pontificem, imo totam catholicam Ecclesiam, comprobaverunt vero perditissimorum illorum sociorum moliminibus, quibus successit occultis viis Romam subingredi eo diabolico scopo, ut publicis aedificiis, militum porro pontificiorum hospitiis, imo ipsi nosocomio, in quod saucius miles curandae valetudinis causa deportabatur, pulveres nitratos supponerent. Quod ab ipsis etiam effectui datum esse, e fide- dignis publicis relationibus novimus. Super hac victoria gratulatur, pro illaque publicas ac solemnes gratias dicit, in misericordia, Deo agit Beatissimus Pater in sua allocutione. Celebrat dein intimam secum, velut cum Capite divinitus constituto communionem Episcoporum universi orbis, quodve illi Sedis Apostolicae jura qua voce, qua scriptis propugnent, celebrat porro laicorum catholicorum congressus eo fine coactos, ut pro juribus Ecclesiae et S. Sedis vocem suam attolerent; merita laude prosequitur gallici militis fortitudinem, Parisiensis senatus, et gallicae nationis deputatorum libertatem, qua testimonium perhibuere veritati, super quo illustri testimonio ubique locorum furebant mali, gavisi sunt gaudio magno valde boni. Laudat fidelitatem populi Romani, toto corde principi suo adhaerentis, denique celebrat catholicorum liberalitatem, qua indigentiis Patris subvenire gestiunt. Concedat misericors Deus, ut illa tandem ingruant tempora, quibus certiori quadam ratione appareat in populis Dei sapientia „ludens coram eo omni tempore, ludens in orbe terrarum.“1) Nam cum navicula ('imago Ecclesiae et populorum) in medio mari fluNr. 469. Ssimi Domini allocutio, die 20.Decembris, 1867. pronun- ciata. t 1) Prov. 8.
