Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 21. 1692-1699 (Budapest, 1898)

Függelék

perspecta, Eandem quocirca ut coram serenissimo rege inclitaque republica ac aliis quorum interest pro eis eliberandis favore suo reginali intercedere ne dedignetur, demississime obsecro, qua intercedente obtentam me habiturum rem, ex ea, qua apud universos authoritate gratiaque pollet, certocertius mihimet persuasi. Cui paratissima offerens obsequia vitám longaevam praecor et maneo indubitatus servus Michael Apafi Ex. Castris etc. Az marsaiknak. Illustrissime ac excellentissime Princeps dne amice observandissime. Testata erga infelicissimum fratrem nostrum dominum Stephanum Apaíi adiunctumque eius socium per sat longum aresti eorum tempus excellentissimae vestrae döminationis benignitas addit animum, ut praesentibus, de iisdem requirere praesumamus. Qui pro debito illustrissimi principis Rákóczii obsides relicti diutinos carceris squalores hactenus perpessi, nisi vestra illustrissima dominatione coram iis, quorum interest, intercedente libertatem obtineant (cum nec per se, nec per álios sint solvendo) perpetuos procul dubio pati cogentur. Prolixis expeditionem in Poloniam illustrissimi principis Rákóczii atrum proprio ductu, an aliis (maxime vero infelicissimis illis mortalium obsidibus) impellentibus, ea acta apud totius rei gnarum verbis exaggerare nolumus. Hoc unicum, eos dimissos singularia clementiae exempla futuros, reservatos nihil ad destination conducturos scopum addentes. Toto enim negocio penitius perspecto (si verum

. dicere fas est) nec hi detenti per se aut per alios satisfacere poterunt, nec illis in aresto ulterius morantibus a sucessoribus debitoribus principis eadem summa exegi poterit, cum obsides ten entern spontaneam debitoris oporteret praestolati solutionem; eum vero esse debitorem, qui ex proprio se aerario persoluturum iuramentos poponderat, liic clarius patet. Verum una cum regno Transsylvaniae eandem suinmam nosmet persoluturos etiam si sponderemus, testamur Deum, exeederet vires nostras

; ab inchoatione enim infaelicissimae Í Hi LIS expeditionis ducenta (ad minimum) credat periisse e Transsylvania christianorum millia desolatum et exhaustum penitus regnum, ingentem eidem (mulctae nomine) impositam summám, cujus magna etiamnum restet, nec relaxata sit pars, adeo tributum annuum auctum, ut nos (nisi aliqua subsequatur relaxatio) non