Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 13. 1661-1664 (Budapest, 1888)

27. fejezet: 1661-1664 - Törvények és okiratok

1G62. jut.. 18. 173 reclitu quasi contraria nobis res agitari videbantur, voluntati tamen dni Schneida reluctare atque ad tempus in loco tenere dum non possemus, ne infidelitate mttis yestrae reclinare videremur, maluimus quibusdam etiam m

tti

s yestrae fidelibus ignaris et insciis (qui propter necessitates suas interdum communi consortio carere coguntur) cum dno ill

m

o Simone Kemeny Transylvaniam ingredi, ubi rebus parum proficuis peractis, quomodo res gestae sint, m

tte

m vestram scriptis gravare noluimus, uberius de his et aliis nostris rebus necessariis informandum celsissimum principem a Portia arbitrantes; humillime proinde m

tt;

i vestrae instamus, ut clementer nobis promissam ac copiose declaratam clementiam erga nos continuando iam prorsus ad in citas redactis ope sua subvenire resque nostras quantocius componere dignetur; ob quae deus cuncta nittis vestrae vota prosperet et foelices rerum successus mtti vestrae det. Maiestatis vestrae sacratissimae Szatthmar, 18. Julii anno 1662. servi humillimi universi Transylvaniae tideles. Kiviil: Sacratissimae Romanorum imperatoriae ac Germaniae, Hungariae, Bohemiaeque regiae mtti et domino, domino nobis semper clementissimo. (Becsi all. ltar.) b) 1662. jul. 18. TJgyanazok jelentese Porcialioz. Celsissime princeps, domine, domine nobis gratiosissime. Qualiter dnus Schnejda m

tti

s aug

m»e colonellus ante dies aliquot Transylvaniam ingressus sit, celsitudini vestrae absque dubio constat; et quamvis reditu generosi dni Michaelis Teleki informati res aliter dirigi nobis videbantur, tamen cum dissuadere dno colonello intentionem suam non possemus, fidelitatem nostram testatam hac in parte etiam volentes, una cum ill

m

o dno Simone Kemeny Transylvaniam ingressi sumus, parati utrasque fortunae vicissitudines subire, plus profuturos afflictae patriae sperantes, quam exitus docuit; fatemur, celsissime princeps, nocuisse itum hunc et reditum plusve animo abiecto afflictissima patria et in ea iam a longo tempore patientes suae m

tti

s fideles relicti manserunt, quorum