Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 11. 1649-1658 (Budapest, 1886)
24. fejezet: 1649-1657 - Törvények és okiratok
222 F.RDKLTI ORPZAGfiYTjl.KSI EMI.KKEK. Eodern sermonis stylo, quo merexallocutus est, respondi. ^tea se- Quodcunque a ser m a Matte V r a suae celni cel m o TranaTregem niae principi doinino meo clementissimo denunciandum tam in Tiieuo' P ro xi m o? quam praesente ad ser ma m Mattem Yram accessu clementissime mihi concreditum est, illud suae cel n i quam fidelissime a me insinuari debet cum celebratione summae regiae affectionis contestatae erga suam cel ne m, quani ser ma V r a Mattas passim lucere fecit. Quod sua cel d o summe recognoscet illudque pro fundamento principalis felicitatis suae habitura est. Igitur in hoc meo recessu nomine suae celnis ? priucipis, ac domini mei ser ma e Matti yi' a e valedicere volo, eidem a deo omnem comprecans prosperitatem ac faustum in omnibus conatibus successum cum possessione longaevae vitae et quam felicissimi regiminis. Ista utrinque dicta sunt in praesentia duorum senatorum, qui circa regem erant. Ultimum colloquium cum rege. uitimum H°c sermone finito cum abscedere vellem, rex adhuc me eoiiofiui- detinuit sermone suo praesentibus duobus istis senatoribus um cum rege. proloquens haec verba paulo subridendo et quasi gaudens. D i c a t m i h i, quid faciant vestri Siculi, suntne adhuc armis prompti, et pugnarentne tam bene, quam ante, si occasio daretur. Dixi, tam prompti sane sunt, quam ante, et cum nunquam exercitium pugnandi ab iis intermittitur, crederem data occasione illos aeque strenue ac ante pugnaturos. Hoc audito convertit se ad hos senatores dicens: Profecto boni milites sunt et ferme regni Transylvaniae robur. P e r r e x i t interrogare, quot numero, si evocarentur, possent armis praesto esse. Dixi me quidem exacte nescire illud. Crederem tamen 30, 40 usque ad 50 millia posse ex illis evocari tam peditum quam equitum, exceptis Ungaris. Iterum aspexit senatores dixitque : Yidete potentiam. Rursus interrogavit an durante militia cel mus princeps stipendio illos sustentare teueretur, Me vix id credere dixi. Nam si intra regni viscera manent, commeatum habent a subditis principatus. Ceterum gens libera est, quae niliil tributi pendit. Pro hac libertate militare suo stipendio, ni fallor, tenentur. Solet tamen prin-
