Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 2. 1556. sept.-1576. jan. (Budapest, 1876)

10. fejezet: 1571-1576 - Törvények és irományok

quam summam tangerent, tamen nec contra lios quoque exacte mininie seueriusque procedenclum putaremus. Porro cognouimus ijsdem ex articulis, quid regnicol^ causa restitucionis arcis Hwztli egerint, similiter eciam illa que certi trium nacionum iideles nostri eadem de re ad uos scripserunt. Quum autem iam antea pluribus literis nostris declarauerimus tibi causas, propter quas videatur nobis pro uunc ab illa restitucione supersedendum et quibus cum veritate apud Turcas quoque tete excusare possis, nenunc quidem aliud statuere possimus, et propterea clementer tibi iniungimus, ut apud regnicolas efficias, quo ab importuna ista sua peticione desistant, vtpote ad quos buius rei cura minime pertinet. Nos quideni negocium ita temperabimus, talique modo providebimus vt nullum ipsis inde periculum verendum fuerit, Hac de re fidelibus illis nostris trium nacionum ut aliquid ad literas suas respondeamus, visimi fuit minus necessarium, sed quum tu iam sepius mentem liac de re nostram cognoueris, ea qu§ a nobis accepisti, ipsis quoque declarare poteris, eosque uostro nomine horteris ut sicutj nunc ita imposterum quoque si amplius aliqua buius rei fieret mencio, in sedandis regnicolis fidelem et diligentem nobis pr^stent operam. Quantum ad prohibicionem excursionum versus partes Varadino vicinas attinet, fecimus eam diligenter, sicuti nuper quoque ostendimus et mandabinms ea de re denuo. Imo puniti sunt eciam iam nounullj supplicio capitis propter transgressum nostrum mandatum. Sed inforniati sumus plerosque militum nostrorum Zathmariensium 11011 ita pridem insalutato hospite, stacionem suam dereliquisse et se ad quasdam nobiles in comitatu Bihariensi, quales sunt Artandj, Thelegdj, Chaky, et Zolvomij, coutulisse. indeque excurrere seseque Zathmarienses dicere, cum miuime sint nostri. De his itaque coercendis tu prouidebis. De commeacionibus quoque quid constitutum sit vidimus. Quum autem iam pridem de his mentem et voluntatem nostram tibi declarauerimus, uunc quoque in eaclem persistimus et quantum vsquam fieri poterit liberam hinc istuc profectionem, principalium presertim personarum cauebimus: sed quod missio literarum quoque sit interdicta, siue nos illuc,