Fraknói Vilmos és Károlyi Árpád (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 10. 1602—1604 (Bp., 1890)

III. A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS 1604. MÁRCZIUS–ÁPRILISBAN.

:476 A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS. XXIII. 16Ü4. márczius 28. A magyar országgyűlésre összegyűlt főrendek emlékirata Mátyás fökerczeghez, a törökkel valóbékealkudozások ügyében. Hátirat.* Serenissimo principi et domino Mattliiae archiduci domino clementissimo exhibendae. Más kézzel: Dise scliriften haben die stend gleichfals ubergeben aber khain andwort sollicitiert. Serenissime princeps domine domine clementissimo. Intelleximus quomodo superioribus temporibus Turca pacem desiderare ac ambire visus inducias et armorum suspensionem a sua maiestate obtinuerit easque ad libitum extendere ac producere ne nunc quidem intermittat. Nos itaque sacratissimae caesareae maiestatis fideles consiliarii rem silencio praeterire non potuimus, quin vestrae serenitati commonefaceremus, ut hanc simulatae pacis tractationem diligentius consideraret an eam et é re suae maiestatis et regni permansione futuram existimaret. Novimus equidem bostem mentionem pacis nec vulgarem neque contemnendam saepe saepius fecisse, ut etiam eo per dominum Altham suam maiestatem induxerit, et usque ad comissariorum tractationem arma iuberet silere. Verum omnia a Turcis pro suo commodo et regni pernicie geri animadvertimus. Dum enim induciarum tempus consequuti sunt, non tam de pace constituenda curam ac cogitationem susceperant (quod ex commissariorum irrito regressu a tractatione pacis satis apparet) sed confiniis suis per totam üngariam copiosissime de commeatu, mmdtione ac omnibus necessariis, lignis item ad ruinas restaurandas providere non intermiserunt, adeo ut non modo suis locis nihil deesse passi sint, verum etiam ad omnem affluentiam et usque ad delicias omnia ipsis administraverint; unde quid incommodi vel potius mali ac periculi succedere possit, serenitati vestrae celare non debuimus. Nihil liostem immanissimum a sua intentione regnum suae maiestatis in suam potestatem redigendi ita cohibuit, atque victualium et annonae penuria, nec enim exercitui suo