Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 7. 1582—1587 (Bp., 1881)

II. A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS. 1583. MÁRCZIUS- ÉS ÁPRILISBAN.

154 POZSZOXYI ORSZÁGGYŰLÉS. liabitis quibuscunque aliis incommoditibus, buc in medium fidelium suorum Regnicolarum se contulerit, ac praeter ea, quod ad eius defensionem et securitatem maximé necessaria sunt, haud quicquam aliud proposuerit; cum nec istud praetermiserit, quin ad nonnulla ipsorum Statuum grayamina, novissima Dieta in medium allata, integerrimam suam yoluntatem speciali scripto aperiret, Majestati suae omnino persvasúm fűit Status et Ordines in suo vicissim, tam erga Caesaream Regiamque eius Majestatem observantiae, quam patriae necessitates iuvandi sublevandique studio Majestatis suae piae voluntati et desiderio responsuros esse, neque enim ut aliter facerent a Majestate sua ullam causam datam, vel bactenus quicquam tale admissuin introductumve esse meminit, quod a divorum praedecessorum suorum, gloriosissimorum Hungáriáé Regum, exemplo alienum videri merito debeat. Quancloquidem ex scripto Majestati suae pridie a Statibus exbibito, intelligit, Status eo spectare, ut postpositis Majestatis suae postulatis, tempore ad Regni defensionem necessariis, diverso plane ab eo, qui ante bac observari solitus, et quidem ab ipsorum maioribus acceptus fűit, ordine et modo, de Regnicolarum querelis et gravaminibus primo loco agendum arbitrentur, Majestati suae (cuius etiam animum rerum memoria subit, quae Majestatis suae fratri charissimo Serenissiino Arcbiduci Ernesto hic evenerant) non abs re institutum hoc, uti inexpectatum, ita baud parum grave molestumque accidit. Etenim Majestas eius recte sibi conscia est, nullum a se hoc loci privatum quaeri commodum, sed id solum agi, ut publicae Regni incolumitati, pro communi ipsorum Statuum ac caetetorum fidelium subditorum, nec non conjugum et liberorum suorum, bono et permansione consultum esse queat. Atque eum in finem se non minori alacritate, quam divos Majestatis suae praedecessores, omne id quod ex aliis suis Regnis et Provinciis, ipsoque sacro Romano Imperio colligi potuit, buc impendisse; ita quidem, ut continuis illis subsidiis et auxiliis eorundem facultates vehementer exhaustae attritaeque sint, quominus Majestas sua id fore existimarit, ut horum omnium tum etiam Caesareae Regiaeque authoritatis et dignitatis suae