Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 5. 1564—1572 (Bp., 1877)
III. A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS 1569. AUGUSZTUS-OKTÓBER
156 9. AUGUSZTUS OKTÓBER 217 lio et approbatione praecipuorum Maiestatis suae capitaneorum et consiliariorum Hungaricorum, certi articuli et leges militares pro equitibus et peditibus Hungaris sint constitutaö et publicatae, secundum quas ipsi in milicia et suis seruiciis viuere et se continere debeant: sua Maiestas omnino vult, ut per omnia confinia Hungáriáé buiusmodi leges militares inter milites publicentur et obseruentur, et publico etiam decreto per regnicolas confirmentur. Et cum eodem tempore a iam dicto Schwendio et aliis Maiestatis suae capitaneis Hungaris, eiusdem Maiestatis suae scitu et approbatione interueniente, iudicium quoque militare in Zepusio sit institutum, et bactenus magno regnicolarum et subditorum Maiestatis suae illarum partium commodo et satisfactione obseruatum sit: sua Maiestas similiter cupit publico regnicolarum decreto huiusmodi iudicium bellicum confirmari et in aliis etiam confiniis a capitaneis Maiestatis suae generalibus publicari et institui. Sed quo melius Status et Ordines huius regni super eo amplius deliberare, et bono modo et ordine se resoluere possint, exhibet illis sua Maiestas certos quosdam articulos a dictis Maiestatis suae capitaneis Hungaris et Germanis conceptos et formatos. Nec debent suae Maiestatis fideles Ordines ac Status incliti regni Hungáriáé dubitare, quin sua Maiestas omnem sollicitudinem et seueritatem adhibitura sit, ut etiam Germani milites sub bona disciplina contineantur, et sine maleficio aequabiliter et amice cum Hungaris viuant. Equidem satis apparet, res Hungaricas ad id extremitatis deductas esse, ut suis tantum viribus et absque Germanicis auxiliis se sustinere et tutari contra tantum hostem non possint. Ex altera parte manifestum etiam est, quantum praesidii hactenus Germani in Himgaricae gentis fortitudine habuerint, ut quae tantis iam annis vim et impetum Turcharum sustinuerit et ab illol'um ceruicibusinhibuerit; et quod totius Germaniae et maxim e regnorum et prouinciarum suae Maiestatis liaereditariarum plurimum interest, ut Hungaria reliqua conseruetur incolumis, et ab ulteriori oppressione Turcbarnm defendatur. Cum ergo communis necessitas et aequalia quasi pericula gentem utramque coniungant, satagendum suae Maiestati omnino videtur,
