Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 3. 1546—1556 (Bp., 1876)

VIII. A SOPRONYI ORSZÁGGYŰLÉS 1553. Apríl- és Májusban.

1553. APRIL- ÉS MÁJUSBAN. 437 quisitique a Prelatis, vel liiis aliis ecclesiasticis, quorum ille sunt decime vel proventus, ad iudiciorum celebrationem se referant, atque ita interim he ecclesie proventibus carere cogantur, unde per hos annos plerique ecelesiastici ingentes iacturas passi sint, atque ita satisfacere et ipsi eorum officio spirituali et temporali nequiuerint; Sacra Regia Maiestas, que tenetur ecclesias Dei, eorumque presides, uti etiam ceterorum fidelium ordinum et Statuum Regni libertates, iuraque defendere, hortatur eosdem ordines et Status Regni, modum et rationem studeant inire, qua violenti tales proventuum ecclesiasticorum ablatores non ad iuris processum reserventur, qui processus aliquando longo tempore fieri non potest, et plerumque varié etiam alie excusationes atque difficultates liinc oriri consueueré, sed aliter puniri, et ad restituenda ablata cogi possint, ut sic omni excusatione summota, ipsi quoque ecelesiastici eorum munia obire, et pastorali ac seculari eorum officio possint facere satis. Et quoniam íideles Prelati et alie persone ecclesiastice, et antea et per hec tempóra multoties super libertate ecclesie antiqua ad arendandas eorum decimas, precio quo possent, sibi concedenda Maiestati Regie humiliter suplicaverunt, super qua locatione et arendatione decimarum per districtus sive cultellos, vel aliter, cum longe dispar ratio sit temporum et preteritorum et presentium; hortatur itidem Maiestas sua eosdem ordines et Status, modum et rationem studeant adliibere, ut Prelati et alie persone ecclesiastice, decimas, que adliuc ecclesiis supersunt, pretio eo quo voluerint, et de quo cum conductoribus poterint convenire, si ipsi pro se coliigere et ad usum proprium reservare nollent, pro eorum arbitrio libere locare valeant atque possint, ut ipsi quoque commode ónéra ipsorum et spiritualia et secularia ferre possint; siquidem constat licere unicuique rem propriam, quantocúnque velit pretio, locare aut vendere, si conductorem aut emptorem inueniat; quod et ipsi íideles Ordines et Status in rebus eorum propriis locandis et vendendis, quisque pro arbitrio suo, facere, nemine contradicente, consueuerunt. Porro cum iam satis superque edocti sint Ordines et Status, reeonciliande divine clementie illud quoque apprime es-