Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 3. 1546—1556 (Bp., 1876)
VII. MAGYARORSZÁGI RÉSZLEGES GYŰLÉSEK 1551-1553.
1551 — 1553. 407 ac gradu, quantum quisque alere debeat, decreverunt; id quoque Sacrae Majestati Suae non potest non vehementer probari, ac proinde Majestas Sua fideles suos Barones hujusmodi, in istis novem Comitatibus degentes, litteris suis clementer hortata est . quam primum eisque commisit , ut secundum decretum limitationemque ipsorum Nobilium, exemplo imprimis eorundem adducti, gentes et ipsi alant, hoc temporis spatio in locis sibi designatis, dicamque secundi termini, secundum eandem Conventus constitutionem, sine alia nova connumeratione, quae in longum magno cum to'.ius Regni detrimento processura esset, ipsi pariter cum Nobilibus reddant de eorum bonis ; quod ipsos, ex iisdem causis, quae superius sunt commemoratae, facturos Majestas Sua confidit. Hortatur autem clementer Majestas Sua ipsos et Nobiles, et eisdem committit, quemadmodum privatis etiam litteris fecit, ut quod inter sc de Dicae secundi termini subita administratione, deque gentibus alendis constítuerunt, re perficiant, uti Sua Majestas facturos non dubitat; restantias quoque prioris Dicae, quae inter eos sunt, iticlem sine mora administrari curent. Nam cum multo etiam ante Dicam ejusmodi administratam fuisse plurimum interfuisset, et eam negligere non parum detrimenti pluribus in rebus, ad rempublicam, locaque finitima communienda ac conservanda hactenus attulerit; tanto majora incommoda jacturasque expectare debent, quanto diutius ejus pecuniae administrationem distulerint ; nam eo facto caeteris quoque Regni Comitatibus exemplum praebebunt, itidem sine mora ipsius Dicae administrandae, que res in his periculis, gravibusque et urgentibus necessitatibus apprime utilis futura est. Caeterum quod ad petendum a Polonica Nobilitate auxilium attinet, probatur Sacrae Regiae Majestati, quod se inconsulta, neque litteris, neque nunciis quidquam in ea re sibi agendum duxerint; nam cum negotium hujusmodi, agendi pro auxilio apud exteros , ad Majestatem Suam pertineat, nihil in ea re Majestas Sua est praetermissura, quod e re et dignitate sua fore intellexerit, quemadmodum hactenus quoque minime praetermisit.
