Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 1. 1526—1536 (Bp., 1874)
V. JÁNOS KIRÁLY BUDAI ORSZÁGGYŰLÉSE. 1527. Marcziusban.
114 JÁNOS K.IIÍÁLY BUDAI ORSZÁGGYŰLÉSE. Carolus Divina í'avente dementia. Electus Romanorum Imperator semper Augustus, ac Germaniae, Hispaniarum, utriusque Siciliae, Hierusalem etc. Rex etc. Magnifici, Nobiles, Spectabiles, sincere dilecti. Suscepta a nobis Romani Imperii administratione, et Christianae Republicae protectione, summum semper nostrum studium fűit, ut ea pacata frueremur, armaque nostra in sempiternos Religionis uostrae Höstes, communibus Christianorum Principum auspiciis, converterentur; hinc data opportunitate, cum Serenissimo Gallorum Rege, nostro tunc captivo, pacem inivimus, et de bello Turcis inferendo inter Nos actum, et conclusum fűit, hacque Lege íIli in Galliam redeundi copiam fecimus; dumque Nos res nostras parabamus, ut proxima aestate elapsa Italiam intraremus, atque inde communes Reipublicae liostes a vestris laribus, finibusque profiigaremus, Gallorum ipse Rex Suae fidei, atque Jurisj urandi, nostrique ainoris et benevolentiae oblitus, Romanusque Pontifex, cum aliis Italiae Potentatibus offensivum foedus contra nos percutiunt, Regnaque,. ac Domiuia nostra inter se dividunt, in Nosque bella movent, incautos; ita, ut arma, quae pro Vestra, et Reipublicae def'ensione paraveramus, ad nöstram, et Subditorum nostrorum protectionem convertere coacti fuerimus; nec tanto hostium impetu perterrefacti,ab instituto nostro, demittendo vobis auxilio, destitimus, imo res nostras ad id disponebamus, quum subitus nuncius vestram cladem, ac praeclarissimae memoriae Ludovici Regis vestri omnibus saeculis deplorandam mortem retulit, quae profecto tanto dolore, atque animi perturbatione accepimus, ut Kegi ipsi vestro tarn gloriosam, perpetuaque laude celebrandam mortem invideremus; nec enim illum obiise, sed ad feliciorem vitám translatum esse videmus, qui pro Patria, pro suis Subditis, pro Ühristiana Republica, et pro Religione viriliter pugnando debitum naturae persolvit; vester vero, ac vestrorum casus non pro calamitate, sed pro vera glória, magnoque triumpho adnumerari debet; occubuere enim viri illi fortes, et magnanimi, Sed Regi. suo (ut bonos Subditos decet) adhaerendo, Christo optimo maximo animas suas consecrarunt: quid reliqui est, ut in Fide vestra perseverantes omnes uno animo sitis. Si enim optimum, ac viribus et aetate florentissimum
