Notitia hungáriae novae historico geographica (Budapest, 2012)
Sopron vármegye
60 COMITATUS SOPRONIENSIS PARS GENERALIS Longobardi: Avares: Hungari. Incolae hodierni Hungari. et fortitudine mirabiles, his regionibus exturbarint.' Redibant iterum Gothi,‘° et redintegratis viribus, utebantur occasione, civilis, inter Hunnos, belli." Sed non licuit eis diu recuperatis sedibus perfrui, Longobardis incursantibus,k° qui uti pugnare potius, quam precibus rem agere adsueverant, Gothos agebant in fugam.“' Ceterum, quamdiu provinciam Gothi tenuerint, demonstrari liquido nequit, licet intra quinquaginta annos semel iterumque abierint, redierintque; totidem fere annorum spatio Longo[p. 24\bardis incolentibus.10 Hunni, Avarum vocabulo adpellati, velut ab exsilio iterum reversi, eo, unde extrusi, ab Ostrogothis fuerant, redierunt, florueruntque incolumes, usque dum Romani, iterum conturbarent huius fortunae rationes, et vim facerent bello, repetituri etiam, si possent, quod amiserant.'* * * * v * * * * Sed quamquam instaret, urgeretque Romanus hostis, et proferre denuo imperii gloriam vellet; usu tamen didicit, vix caesis, nedum pugnantibus, opimam regionem posse eripi. Interea, Hunno-Avares isti, meliore fortuna elati, dum Francorum ditiones adpetunt, amittunt suas.m°v Itaque gente Hunno-Avarum, sub iu- gum missa, Hungari, ab ultima Scythia, per regiones, aditu arduas, profecti, ferro, in hos fines iter sibi postliminio, aperuerunt/' quibus sub potestatem missis, diu, per tumultum potius, quam iusta dominatione, rerum potiebantur, donec sedibus confirmatis, iustam reipublicae speciem, efformarent. §. II. Ex his facile est ad colligendum, de incolarum Comitatus, qui hodie sunt, origine. Hungaros scilicet, ab Avaribus\ hos ab Hunnis, conflato, in unum, vocabulo, ortum ducere. qua de re, etsi multi dubitant, nos profecto non ambigimus. Itaque, istis sati maioribus ‘° Vid. Abrah. Bakschai, de ingressu Hunnorum in Pannoniam/" k° Nadánii Florus Hungar. Lib. in. cap. 3/“' 10 Bonfinius Dec. 1. Lib. 11. seq. m° Accidit hoc Caroli Magni tempore, quas quidem conversiones, excussimus Tomo Operis huius m. Partis Special. Memb. ni. Sect. 1. Cap. 1. De Vetere Buda. §. v. sequ. p. 170. seq.‘x 1 Quae de Hunnis hic scribuntur („quorum ferocia... regionibus exturbarint”) fere ad verbum de dissertatione XII. Schurzfleischii transsumpta. Vide Schurzfleisch-Eccard 1698. §. IV. pp. 5-6. “ „Redibant... belli’’ cf. Schurzfleisch-Eccard 1698. §. V. p. y. „Sed non licuit... in fugam' cf. Schurzfleisch-Eccard 1698. §. VI. p. p. unde fere ad verbum haec transscripta. ‘v Etiam haec quae de Avaribus ponuntur („Hunni... amiserant’’) ab opere Schurzfleischiano citata. Vide Schurzfleisch-Eccard 1698. §. VIII. p. n. v „Sed quamquam... amittunt suas” cf. Schurzfleisch-Eccard 1698. §. IX. p. ij. v' „Itaque gente... aperuerunt” cf. Schurzfleisch-Eccard 1698. §. X. p. 14., unde fere ad verbum transsumpta. v" Vide Baksay 1581. pp. pi4-piy. ubi vero de Gothis nihil invenitur. v'" Haec nota erronea est, cum in cap. j. libri III. operis Johannis Nadányi haud de Longobardis, sed de Maria regina Hungáriáé agitur. In primo ms. A „Florus Ep. H. R. Lib. III. cap. ij.” a Matolaio scribitur, quod aeque vitiosa est, quia — utrum ex errore annon, dubium est - Flori „veri” auctoris Romani Ep(itome) H(istoriae) R(omanae) ab eo citatur, Florus autem tempore Traiani et Hadriani florens haud sane quidquam de Longobardis scripserit. Ceteroquin cum in Lib. I. cap. /j. Flori Hungarici mentiofit de Longobardis in Pannoniam adgressis (vide Nadányi 1663. pp. j6-jy.), hunc locum Matolaium citare voluisse putemus necesse est. ‘x Vide Bél 1735-1749? III. pp. iyo—iyy.
