Notitia hungáriae novae historico geographica (Budapest, 2012)

Sopron vármegye

186

COMITATUS SOPRONIENSIS PARS SPECIALIS

Post Ludovici occasum, diu in Austriaco- rum potestate fuit:

Providentia

ordinum

eatenus:

articulum XXVIII. minoris decreti; nec non antiquas laudabilesque constitutiones regni, civitatem Semproniensem} una cum Comitatu', ac etiam civitatem Bartfa, dicitur extraneis inscripsisse. .. Ob hoc regia Maiestas, bona inscripta redimere, metasque et confinia2 regni recti- ficare dignetur. Adeo, rex ille, sive gloriam gentis spectes, sive regni fines, diminuendae Hungáriáé, factus fuit. Quocirca, adhaesit denuo, arcis Frakno, eliberatio. Neque id sane, aliter evenire poterat, quam ut vetus illud pignus, novo hoc, magis magisque, obfirma- retur, ac legis fere vim obtineret. Dabat se, una omnium, maxime opportuna, recuperandi huius collimi[p. 117h]tii occasio, dum mutuum foedus maritale, anno MDXV. inter Ludovicum, Wladislai unigenam, et Mariam Austriacam, atque Archiducum alterutrum, et Annam, Wladislai filiam, Viennae, ad diem XXII. Iulii inireturA' Nam potuissent omnino contradotis loco, ab Hungaro reposci; sed huic quoque opportunitati, ne quid ad summam oscitandam deesse videretur, indormivit Wladislaus.

IX. Factum proinde his rebus est, ut post Hungáriám, per Ludovicum II. prorsus pes- sundatam, atque principes Austriacos ad regni gubernacula admotos, ultra centum triginta annorum spatium, Fraknoiensis dynastiae iure Austriacorum essent perpetuo. Haud vero interim cessabant Status et ordines, Ferdinandum I. regem aequissimum, admotis saepius ac serio, precibus fatigare,'; uti reduniret cum Hungária, quod seu temporum iniuria, sive pacificationum necessitate avulsum, hucusque ab Austriacis detinebatur. Idem et apud Maximilianum, neque remissiore studio ac contentione egere status. Praegnans in eam rem, in primis sanctio illa est, quam anno MDXLVII. perlatam reperio:f ) quam, quod iterata postea saepius fuerit, non piget lectorum caussa, adscribe- re. Fideles suae Maiestatis3 Status ac4 ordines Regni Hungáriáé,5 silentio praeterire non possunt, quin Maiestati suae, sicuti in aliis conventibus, ita nunc quoque humiliter supplicent, ut, quemadmodum Sacratissimus olim Caesar* Ferdinandus Dominus noster clementissimus, benigne se facturum1 obtulerat; Maiestas quoque sua Caesarea, clementer efficere dignetur, ut arces Köszög,8 Frakno, Kóbold? Kis-Mártonfi Szarvkő et alias, quae olim adAustriam fuerunt inpignoratae, fideles Suae Maiestatis Hungarif quibus ad idfacultas erit, possint ad se redimere, et rursus ad Hungáriám12 recuperare: postquam regnicolae per Tureas maiori exparte sedibus pulsi, vix habeant, quo cunfugiant: quum in aliis regionibus, in coetum}1’ provincialium, vel aegre, vel nullo modo admittantur: interim nihilominus possessores horum14 locorum, praestent ea onera, quae debent in medium Hungarorumfi sicuti id quoque temporexb impi- gnorationis fuit reservatum. At enim, irritae tunc preces hae fuerunt; sive ob temporum,

dVide foederis eius Tabulas loco citato; Sambucus exhibet p. 738. sequ.1

Decreto Ferdinandi i. xiii. Art. xxxni. Decr. xv. Art. xin. Decr. xvii. Art. xli." Decreto Maximiliani ii. Artic. xlii.1“

I CJH 1696. II. p. 261. Soproniensem 2 CJH 1696.1. c. add. ipsius 3 pro suae Maiestatis CJH 1696. II. 555. Maiestatis Caesareae 4 CJH 1696.1. c. et 5 CJH 1696.1. c. Ungariae 6 add. sec. CJH 1696.1. c. 7 add. sec. CJH 1696. 1. c. 8 CJH 1696.1. c. Köszögh 9 CJH 1696.1. c. Kabold 10 CJH 1696.1. c. Kis Márthon

II pro Suae Maiestatis Hungari CJH 1696. 1. c. Maiestatis suae Ungari 12 CJH 1696. 1. c. Ungariam 13 CJH 1696. 1. c. caetum 14 pro horum CJH 1696.1. c. dictorum 15 CJH 1696.1. c. Ungarorum 16 quoque tempore CJH 1696. 1. c. comm.

1 Vide Bon fi ni 1581. pp. yj8-y42.

“ Vide articulos 1552: XXXIII., 1S54: XIII., i556: XLI.

1,1 Id est, in articulo i$6y: XLII. Vide CJH 1696. II. p. 555.