Stromp László szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. II. Budapest 1903.

2. Somogyi Péter naplója. 1557—1558. (Stromp László.) Kétrészben. Elmondja Oláh Miklós esztergomi érsek alatt Pozsonyban, Nagyszombatban, Znióváralján átszenvedett fogságát és vallatását és majd meg kiszabadulását .

manus Viennam, nos vero montana versus (deo propitio) iter solvimus. Illucescente vero clara luce in conspectu horridi itineris nil praeter aera, montes arduos, silvamque densam cernimus, ubi tacitus mecum singula revolvo, heu quid hoc terrarum? quo miser exulandus deducor, inter lustra ferorum, tanquam in perpetuas solitudines. Delati igitur in vastissimum desertum, horrendaque saxa, singula mecum admirabundus stupeo, hominum barbarorum ignotam linguam, locum incultum, agrorum sterilitatem, aereas pinus, abietes semper viventes, potumque cereris inusitatam. Decimum quintum capitulum. Hinc rarissimos conspicimus inter saxa pendentes pagos, non hic vinea culta, non frondea tellus, non fructuum diversorum copia, nec laetus bacchus, rubentibus inflatus buccis, sed penuria omnium rerum. Hinc deorsum immania pendentia saxa, illinc ardui scopuli, rigidissimaeque petrae, ubi inclementia Aquilonis perpetuo violenti fragore reboat, cum nivium frequentia, nymborumque turbine. Hospitantibus itaque nobis in diversis locis, dii boni, gens Ruthenica quanto stupore correpta, nostra dura contemplatur vincula, cupida cognoscendi causam captivitatis, quam ubi paucis d. Beneczky narrat, protinus intimo cordis affectu ingemiscit de tanta Sathanae tyrannide. Alii eorum mirantur nostram pntiam, tamquam turcam quempiam, aut judeum impium qua intellecta quaeque dura Authori vinculorum imprecantur. Procedentibus itaque nobis ulterius inter Alpes, in vasto deserto, idque ipsa solemnitate trium Regum, en procul nobis apparet in ipsa frequentia montium Castrum Znyo, in monte valde excelso, supra petram solidam extructum, instar aquilae niduli, quod gemebundis oculis subinde intueor, tamquam perpetuam nostrae Captivitatis carnificiam. Appropinquantibus itaque Castro Znyo ingredimus oppidum ad montis radicem situm, nomine claustri, divertentes in hospicium domini. Hic rursus ignobile ruthenorum vulgus irruens in me mirabunde dura contemplatur nostra vincula, inquirens rationem captivitatis, qua cognita sedulo ingemiscit. Nos aedes ingressi, hospite hospitaque absentibus intus nihil ornata nihil apparati cernitur, unde D. Beneczky indignatus de tanta hospitum negligentia jubet extemplo prandiolum apparari. Hinc accersito dno castellano arcis Znyo singula diligenter in