Toldy Ferenc (szerk.): Analecta monumentorum Hungariae historicorum literariorum maximum inedita.

VI. Laurentii de Monacis história de Carolo II rege Hungariae

I

IIST. DK CAROKO II. R. HVNG. 127 Innumerae mortis species, et niille labores Humauae sortis sunt dotes : omnibus istis Te enixa exposui; vacat expectare parato, Et forti tolerare aninio quaccunique minantu: 360 Vitao

; glorifieant animos adversa potentes; His saepe intcrca fortuna revertitur alta. Haec ubi fata, petit Caroluin

; et sermone benigno Est orsa : Hungáriáin, fili, frenare superbain Eoemincutn ncquit impcriinn; cape regna tuorum ; 365 In te sccptra cadunt. Extcmplo falsa per urbem Eama volat, patriae natam cessisse coronac. Moenia planities humilis iacct alta sub auras, Regalem appellant Albam; natura tuctur Limosisque vadis calainisquc palustribus illani. 370 In medio tcmpluni surgit de inarmorc ; Sancti Hoc Stcphani illustrat regis veuerabile corpus, Qui sacrae ad fidei convcrtit lumina gentcm Hungaricain, extinguens vetcrum simulacra deorum. Regiun liabct hoc tcmpluni tumulos, patriacquc coronae 375 Auspicium ; lluugareos cxtollit semper in illo Primus honor reges, ct pompa novissima templo. Hanc coetu procerum, et turbis popularibus Albam Regalem, et teniplum hoc Carolus fataliter intrat Letaleui infausta rapturus fraude coronani : 380 Non quali vctcres intrabant agmine reges Paciiicis, faustisque togis, sed tristibug armis. Reginae simul ad spcctacula dura vocatae Hoc subcunt, patrisquc pctunt altaria circuin Sancta sepulcralcm Ludovici in fine capcllam. 385 Hie dum niarmoreae dant oscula niocsta iigurae, Cor, dulcis fastus, et inaiestatis abactae Tristis imago subit; mensuram culminis alti Tunc miserae agnoscunt cum so viderc iacentes. Non alitor quam si lapsae de vcrtice montis 390 Suspiciant nltum collem de valle profunda. Aggreditur vultus depulso sanguine pallor, Languescunt vires, genua intreinuere, diuque