Toldy Ferenc (szerk.): Analecta monumentorum Hungariae historicorum literariorum maximum inedita.
VI. Laurentii de Monacis história de Carolo II rege Hungariae
128 LAVRENTIl DE M0NACI9 Haeserunt gelido lacryinantia lumina saxo. Ut tandem ultrices animus sc vertit in iras 395 Illae odio revocant vires ; rnox lumina siccant; Corde tenent gemitus, suspiria pectore claudunt. Dissimulant altos simulata fronté dolores, Et fanum sublime petunt, ubi veste sacrata Stat Carolus, quali cantant per templa Levitae 400 Verba Dei; hie proceres summás de more sacerdos Strigonii, plebemque rogat, ter voce levata, Si Carolus placet in Regem, et ter voce secuta Fautorum, in Regem cantatis laudibus illum Ungit, et auspicio tradit diadema sinistro. 405 Non laeti strepitus, non murmura festa sequuntur, Et scelerum auctores introrsum spiritus angit; Et Reginarum miseret iam mobile vulgus. Insolita est rerum facies, paucique fideles Serpere per gladios ardent, iugulare tyrannum, 410 Et sanctum ingrato templuin foedare cruore; Ac simul interitu pulcro per vulnera mille Ultrices efflare animas in sanguine Regis. Ecce autem infaustum Regi mox panditur omen. Nam de more sacrae dum post solemnia missae 415 Regali in pompa procerum comitante caterva Rex templum egreditur, ostroque, auroque micantem Ascensurus equum; Stephanique insignia sancti Regia procedunt, iam tot servataper annos Relligione pia Venturis Rcgibus illud 420 Missile vexilli, quo freta est auspice dudum Prima dies regni, tactum tcstudine valvae Frangitur in partes, dedignatumque tyrannum Et Regum auspicio, et sacris regalibus uti. Et dum securus Budae male parta teneret 425 Successu infausto fatalis fraudis ovantem Ex alto omnipotens ostentis territat atris. Turbine terribili, rapidoque volumine ventus Horrifer emergit, quantum per secula nulli Hungáriáé meminere senes, turresque superbas, 430
