Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

424 AR GONAUTICORTIM ret, edicerent. Addidit : le ita animatuin effe, ut velit et damna illata farcire, et bene praeterea facere. Iam igitur omnes Regi adfenfi de ingentibus muneribus cogitabant

, cum repente nunciatum eft: adueniffe nautam, atque aditum ad Regem non tantum petere, fed poftulare etiam. Opportunum eins aduentum ea Rex gratia lubens habuit, quod aurum ab eo, et panem recipere et captiuo reddere in animum indnxerit. Ingredi ergo eum, et quid attuliffet, indicare iubet. Tum ille ita loeutus eft: Prius ego, Rex Aeaeta, ad Te reuertere debuiii'em, et reucrtiffern onmino, riiii, dum h ne e conciiio abii, ad Phaíim properaffem, focios , ne quem in has regiones admitterent, cu- « ius hdem fufpedam haberent, hortaturus. Dornum a fluuio redux Aurum uxori, Panem filiis exhibeo. Poft, ubi admiratio ceffauit, utrumque donum fuper alferem collocaui, qui veteribus, nec probe fibi cohaerentibus funibus prope laqueare dependebat. Dein, ubi e conclaui exii, funes rupti funt, magnoque in terram ftrepicu aurum cum pane decidit. In conclaue ingrelfum cum omnia circumfpicerem

, aurum ad menfam, at panem prope ad lanuam ruptum reperi. Hoc vero omen malum videbatur. Collegi dein utrumque, cumque in menfa collocaffem, uti de nouis funibus fatagerem, et priliino afferem loco reponerem, e condaui exii. Non venic in mentem, relidum