Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

LIBER XIV. 415 que ita per omnium animos ; longa Iafonis narratione, ftupor, admiratio, fpes, et gaudium mifcebatur. Sed Bromius, cum iam haud procul abeffet a Regia, multum de eo, ne fe e Palatio excluderent

, angebatur: hoc quippe fi euemifet, ne ümul de Phryxi filiis nihil cognoíceret, Iafonis praecipue gratia metuebat. Praetorium repofuerunt : S s certo fcire, eum exfpe&atum venire. Et verum eos dicere euentus docuit. Ubi Regiam faciles intrauerunt, primum Rex vultu ad feueritatem compolito milites adgreffus morae cauifam quaefiuit. Illi reiponderunt : Se alia via. ad intercipiendam feram procefiiffe, ufosque, ne fraudem intelligeret

, longiori circuitu. Iuuentam earn in via hue fponte conuolaffe, nec adhuc de molimimbus cognitum quidquam habere. Piacúit Regi occulta haec relatio

, quippe non ante cum Bromio quod reum comperiífet, agere conftituit. Igitur ad eum conu^rfus: Salue fis, inquiebat, BromiJ opportune ad nos inuififti. Primum ex Te quaero: an Iafonem noue ris ? Obftupuit ad hanc quaeftionem tum Euteius

, tum ipfe Bromius ; proin ille, quid ille reponeret, auidus exfpedabat. Poft, ubi Sacerdos ad fe rediit: eum fe noffe, et vidiffe in carceribus repofuit; feire praeterea, eins fugam Colchidi exitialem fore. Tum Rex: An is ille fic iafon, quem nunc captiuum habemus, an, quod pronius eft credere, unus ex eius afi feclis,