Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
426 ARGONAUTIC ORUM feclis, ipfe nunc videas Broini. Defcende ad carniíices, et, quae refcieris, refer. Bromius ubi eo defcendit, vidit miferabilem rurfus in eculeo extentum ufque adeo cruciari, ut ipfi iam carnifices laffarentur, poftremoque deficerent. Iam nullus in toco corpore vulneri locus adparebat; non membra erant in ordine. Vox frada et lugubris, interclufa gemitu, et grauis. Horror ille ingens, inftrumentorum praeterea, quibus torquebatur, triftis adparatus; adhaec fluentis e corpore atrae tabis ingratus odor tam atroci idu Bromii animum perculerunt, ut uberrime lacrimatus fuerit, atque illico e fquallore illo, nondum cum homine collocutus, exire debuerit. Ad concilium ubi rediit, primum circumfpexit , velut attonitus, omnia, turn retulit: Nullum fe in miferrimo illo hominis veftigium reperiffe, nec quidquam omnino, non tantum quo eum agno<ceret, fed a languida pecude difcerneret , viriiffe. Ita effe corpus concifum, ut aegre hodiernain diem fuperuidurus putaretur; nec effe vocem, quae inteiligi, vel audiri poffit; pofiremo: fe metuere nimium, ne Superi ob eum ita excarnificatum, taraenetfi reus fuerit, graues a Colchide poenas exigant. Eos crucNtus humanis maiores, atque infolentiores effe. Hunc Bromii fermonem cum Eutelus audiuiffet, iuffit reum veftibus operiri, atque, ut vires recuperet, tantillum conquiefcere. Id ipfum fieri l'uadebat et Bromius , hue, quia eum
