Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
20 IO ARGONAUTICORUM Impios hic mortales degere, nec deorum reuerentes oportet. Pereant, qui tam nefaria audent. Ad haec Eutelus: Parce, mi lafon, impius effe in fuperos: Namque ii funt, qui hanc mihi calamitatem immiierunt, et me ex meo merico puniuerunt. Dicam, fi audffe lubet, tantae viciiîkudinis cauiïam: non tam, ut credatis, me talem fuilfe, qualem nunc non videcis; quam ut ipfe mihi perfuadeam: non me eum elfe, qui olim fuerim. Fui, inquain, fui Delubri illius Sandifiimî Pontifex, Pandoro Patri fuftedus, quem primum hac dignitate exornatum Mariandini iufpexerunt. Didita per orbein erat huius Templi fama, tamque mirifice per très eius partes édita oracula vulgabantur, ut et venerint quotidie, qui illa expeterent, et nemo , qui Numinis opem Hagitaffet , fpe fua fruftratus abfcefierit. Summa felicitatis meae in eo collocari vifa , quod cum Dianae fama me pariter per ora mortalium ferri non ignorabam. Hac gratia eo me dignitatis eludatum elfe exiftimaueram , ut faftigio vix aliquid addi a mortalibus polfe; referendae vero gratiae Diis tantum facultatem relidam effe putauerim. Sed nemo fuprema ante funera felix cenferi debet. Ecce enim! cum unam in Templo nodem ante lucernás orans agito, orta aurora Militem ad me accedere video. Martern credidiffes: ita frons illi torua, ita minaces, et truncuienti oculi. Totus Gradiuo illi fimillimus , a-
