Fekete Nagy, Antonius – Makkai, Ladislaus: Documenta historiam Valachorum in Hungaria illustrantia, usque ad annum 1400 p. Christum. (Budapest, 1941. Études sur l'Europe Centre-Orientale. 29.)

Agriensis, Johanne Boznensis, Demetrio Wespremiensis, Johanne Jauriensis, Petro Wachiensis, Johanne Chanadiensis, Gregorio Nitriensis, Johanne Sirmiensis, Grisogono Traguriensis, 4 Francisco Scardonensis, 5 Paulo Tininiensis, Johanne Nonensis, Matheo Sibinicensís, Nicolao Corbauiensis et Johanne Seniensis ecclesia­rum episcopis, ecclesias Dei feliciter gubernantibus, necnon ma­gnífícis viris Stephano regni nostri palatino et iudice Comanorum, Ladizlao wayuoda Transsiluano et comite de Zonuk, comite Eme­rico Bubek iudice curie nostre, Detrico similiter Bubek totius regni Sclavonie, Stephano de Lossunch Machouiensi banis, 6 Nicolai filio Johannis de Kanisa thauarnicorum, Leustachio de Ilsua ianito­rum, Georgio de Chuthnuk dapiferorum, Johanne de Peren pincer­narum 7 ac eodem domino Stephano palatino agazonum nostrorum magistris, Styborio de Styborchych comite Posoniensi, aliisque quamplurimis regni nostri comitatus tenentibus et honores. 8 356. Bude, le 14 aoűt 1390 En énumérant les différents mérites de Ladislas, comte de Temes, fils de Pierre de Sáró, le roi Sigismond lui accorde, á titre de donation nouvelle, le cháteau de Világos dans le comitat de Zaránd, les villages hongrois Seri, Galsa, Zaránd, Pálülése, Ma­gyarkaladva et les villages roumains Halmágy, Kápolna, Csics, Körösfő, Aranyág, Kaladva de méme que la míne dite Fejérkörös­bánya. L'original, sur parchemin, portant au bas les fragments d'un cachet re­couvert de papier, est conservé aux Archíves des princes Esterházy. Rep. 47. Fasc. S. No, 12, La partié qui énumére les mérites du comte de Temes fut publíée par Thallóczy—Áldásy, Magyarország melléktartományainak ok­levéltára II, p. 26, Nos Sigismundus Dei gratia rex Hungarie, Dalmatie, Croatie etc. marchioque Brandenburgensis etc, memorie commendantes cunctis Christi colis presens carmen cernentíbus pandimus in his scriptis, quod nos regalis peritie perspicua contemplatione, que suis fidelibus subditis sinum ínolevit pandere dilectionis, preme­4 Crisogonus de Dominis était, dee 1373 á 1406, évéque de Trau, Voir Liber dign, eccl., p, 438. Eubel, o. c. I, p. 517. 5 Francois, évéque de Scardona, de 1390 á 1410. Voir Liber dign. eccl., p. 337. Eubel, o. c. I, p. 461, 6 Etienne de Losonc, „de genere" Tomaj, était, de 1390 á 1392, ban de Macsó, Voir Tört. Tár, 1906. p. 597. 7 Jean de Perény était échanson du roi de 1390 á 1396, Voir Tört. Tár, 1907. p. 41. 8 Sur les autres dignitaires de l'Église et ceux de l'État, voir la charte No. 334.

Next

/
Oldalképek
Tartalom