Fekete Nagy, Antonius – Makkai, Ladislaus: Documenta historiam Valachorum in Hungaria illustrantia, usque ad annum 1400 p. Christum. (Budapest, 1941. Études sur l'Europe Centre-Orientale. 29.)
altéra coram nobis personaliter constituti, idem Nicolaus filius Johannis rufi proposuit et confessus extitit oraculo vive vocis, quod portiones sue possessionarie in predicta possessione Bríttonia et in aliis possessioníbus ad eandem possessíonem Bríttonia pertinentíbus habite et existentes símulcum suis instrumentis litteralibus in facto earundem confectis ab eodem alienate extitissent, quas predictus Stoyan filius Mozana proximus suus propriis suis laboribus et expensis non modícis reaquirendo sibi reinvenisset et reobtinuísset, in quarum reaquisítíone ac reobtentíone quadríngentos florenos aureos expendisset et quia eosdem florenos propter sue paupertatis inopiam unde persolvere non haberet, ideo rectam mediam partém et equalem predictarum portionum suarum possessionariarum in predicta possessione Bríttonia et in aliis possessioníbus ad eandem possessíonem Bríttonia pertinentíbus habítarum et exístentíum cum omnibus utilítatíbus suis, videlicet terrís arabilíbus, cultis et incultís, pratís, silvis, memoríbus, aquís, aquarumque decursíbus et aliis quibuslibet utilítatíbus, quovis nominís vocabulo vocitatis ad eandem mediam partém dictarum portionum possessionariarum debentibus prefato Stoyan filio Mozana proximo suo et per eum heredibus, heredumque suorum successoríbus pro predictís quadringentís florenís et etíam causa proxímítatís vendídisset et dedisset ac vendídít et dedít coram nobis perpetuo et írrevocabiliter possídendam, tenendam et habendam, assumens eundem Stoyan et suos heredes ab omnibus ratíone predícte medíetatís portionum possessionariarum tractu temporis impetere volentíbus propriis suis laboribus et expensis expedíre. In cuius rei testímonmm presentes litteras nostras privilegíales pendentis et autenticí sígílli nostri munimine roboratas duxímus concedendas. Dátum in die festi Inventionís sancte crucis, anno Domini M-mo CCC-mo LXX-mo septimo, discretis viris Ladizlao preposito, doctore decretorum, Johanne cantore, Petro custode, decanatu vacante, canonicis ecclesie nostre predícte exístentibus. 231. Diósgyőr, le 1 juín 1377 Le roi Louis I e r fait connaitre á Ladislas de Losonc, vo'ívode de Transylvanie que dominum Gewblinum episcopum ecclesie Albensis Transsilvane ac capitulum ecclesie eiusdem in libertatibus eiusdem ecclesie antiquis in facto adiudicationibus iobagionum ipsorum velimus conservare, ideo precipimus quatenus eundem szeg—Hateg (Csánki V, p. 85). Ce Mozana (ailleurs Musina, cf. la charte du 2 juin 1360, No, 112), qui est mentionné d'abord á Nyires et Rekettye, fut le fondateur patronyme de la famille Morsinai ou Musinai de Dampsos (plus tard de Rekettye), cf. Csánki V, p. 207. 1 Ladislas, fils de Désiré de Losonc „de genere" Tomaj, fut voivode de Transylvanie de 1376 á 1391 (Tört. Tár, 1907, p. 177).