Bullae Bonicacii IX. P. M. IX. Bonifác pápa bullái. 1396–1404. (Budapest, 1889. Mon. Vat. Hun. I/4.)

tum bestiarum, illám demoliri cupientium, reprimamus. Verum sacrosancta Romana ecclesia, mater omnium fidelium et magistra, suspiria producit ab intimis, oculi eius solvuntur in lacrimas, vehementibus gemitibus ipsius pectora patiuntur eo, quod preter hostilitates, que a blasphemis crucis adversus fidei professores exercentur extrinsecus, undique bella fremunt intrinsecus, seditiones intestine dilaniant et inquitant (sic) domestice simultates gladiusque fidelium, qui foret contra hostium fidei cuneos exerendus, conversus in proximos, proh dolor, inebriatur sanguine christiano, et quod atrius excoquit mentem nostram, scelerati filii, quasi quodam ceco furore vexati, armantur in matrem ac illum, ex quo prodierunt

T uterum nituntur fravis (sic) viribus lacerare. Quo fit, ut nos una cum memorata ecclesia, legitima sponsa nostra, circa exhibitionem opportuni subsidii in hac parte iuxta desiderium nostrum et officii nostri debitum manus adiutrices extendere nequeamus. Sane, licet iam pridem non sine parva mentis amaritudine ad nostrum fama publica perduxisset auditum, quod perfidus ille Baisetus, princeps Turchorum, manu potenti et brachio extento in christianum populum immani feritate feraque immanitate extiteterat debachatus, et quod propterea deleta fuerat christianorum maxima multitudo, tamen nuper dilectus filius nobilis vir Illarius (sic) de Auria, domicellus Januensis, et cognatus ac nuntius illustris principis Manuelis Paleologi, imperatoris Constantinopolitani, ad Apostolicam Sedem per ipsum imperatorem propterea destinatus, auribus nostris lacrimabiliter intimavit, quod prefatus Baisetus quodamodo securitate concepta, quod christianus populus de recepta preterita confusione non pudeat, et de tánto pudore verecundia non suífusus post terga reiecerat contumelias et ruinas illatas sibi per blasphemos nominis Jesu Christi, et quod converterit gladium in propria viscera, in hostes orthodoxe fidei solitum exerceri, ac negligat causam Christi, de tanta negligentia subsumas (sic) et gloriaris (sic) cepit vires congerere et conflare potentiam non solum exterminium civitatis Constantinopolitane et circumposite regionis ceterarumque terrarum, que a fidelibus in illis partibus habitantur, verum etiam ad invadendum Wlachie et Ungarie regna personaliter se accinxit, spem gerens civitatem, regionem et terras et regna predicta, ymo universitatem christiani populi, quod avertas bone Jesu, funditus evertere et prorsus extinguere, si eius infando proposito possibilitas responderet. Attendat populus christianus, quantus sibi ex hoc pudor quantave confusio resultaret! Ecce iam crebris infidelium arietibus fidei catholice fundamenta pulsantur! En nemine opem ferente christianorum reliquie illarum partium