Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IX. Vol. 5. (Budae, 1834.)

genler, quos inter Gerardus, Bononiae Docloruni laurea condecoratus, Eraerici, filii regis Stephani, magister multis diebus, sedi Chanadiensi praefe­ctus excelluit, quantum nouimus, maxime. llla­rum enim studium promoturus publicas mox in vrbe Morusina aperuit scholas: „Quadam die, in­quitBiographus ipsius, venerunt triginta viri Neo­phiti ad Episcopum, petentes, vt tolleret filios eorum, ac lilleris erudiret. Quos benigne sus­cipiens, sub W aithero constituit, dans eis vnam domum ad lioc aptam, vt eos scientiis G r a m m a­t i c a e et M u s i c a e informaret; qui in breui in ipsis artibus non mediocriter profecerunt. Quo visoNobiles et Magnates filios suos trudebant prae­dicto Waltero instruendos, ad adipiscendum fru­ctum scientiae artis liberalis. — Episcopus autem gerebat magnam sollicitudinem .pauperum Nobi­lium, Monachorum et hospitum; ad cuius nu­tum ducebatur paruuli, et tradebantur ad scholas, in quibus adeo informabantur, vt noctes pro die­bus computarentur. — — Quum vero triginta primi in cantu et Jectura iam essent instructissimi, JDominus Episcopus eos ad sacros ordines promo­uens Canonicos constituit. Mittebat etiam nun­cios vltra Danubium et congregabat Scholares — concurrebantque ad eum Teutonici, Bocini, Po­lon i, Galti." Edit Vion. cap. XII. 4. Praecfpuam hoc in merito locarant ope­ram Capitula; quod de Alba regalensi exprcsse asseuerat idem Biographus: „Yidens vero, inquit, Magister Walterus supercrescere numerura Scho­larium, laboris onere pressus, dixit ad Episcopum (Gerardum): Non sufficio, inquit, huic mullitu­dini in vtroque praeesse oflicio, cantus videlicet,

Next

/
Oldalképek
Tartalom