Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 4. (Budae, 1837.)

poterant itaque ex Afriea Europam, Hispaniam, Italiam etc. impopulasse, culturae omnis alumni, Curetum — Quiritum — parentes etc. In verbis ejusdem Plinii (lib.III. c. XX.) „Inde (adriatici maris) ostia plena: Carbonaria etc. fossiones Philistinae, quod alii Tartarum vocant, omnia ex Philistinae fossae abundatione nascentia: Accedentibus Athesi ex Tridentinis Alpibus et Togifono ex Patavinorum agris", tantum operae pretium latet; quod ex adjecto: alii Tartarum vocarunt , apparet satis, non Philistinorum incolatus ; incolae Ligures fuerant: sequitur enim mox: Ligurum quidem lingua amnem ipsum Bodinum vocari." Sed nomen fossae extricent curiosi. III. Pelasgi et Pelasgia. §. 30. Pelasgorum res Strabo Geographus dissertissime tradidit: Fuerunt primitus Thessaliae cum Lapithis, Perrhebaeis ac Aetolis incolae. Pelasgia sita fuerat inter ostia Penei et Thermopylas usque ad montana Pindi; ad ortum mari Aegaeo ad occasum fluvio Atracis, ad boream Macedonia, ad meridiem Phtiotis regione terminata. OlimPyrrhaea et Aemonia dicta. Cf. Her. VII. 183. 188. 193. Diod. Sic. XI. 12. Ptol. III. 13. Plin. IV. 16. Pelasgi sedibus avitis exturbati Argos concessere: „Pelasgi, qui ex Thessalia venerant— Pelasgos antiquam gentem per universam Graeciam extitisse, maxime inter Aeolos, Thessaliae incolas, claram, apud omnes fere in confesso est. — Et Pelasgorum Argos dicitur Thessalia, quae est inter ostia Penei et Thermopylas usque ad montana Pindi; quod Pelasgi loca ea obtinuerint. Jovem quoque