Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 3. (Budae, 1835.)

ad summae fideiitatis opera exercenda arctius frequentiusque inuitentur, et eosdem audacius animentur ad simiiia exhibenda, iilis quoque quos suis honoribus, commodisque, et prosperis profectibus forma celebri feruentioribus detestatur studiis desudasse, digne, meritoque dexteram suae munificentie affluentius elargiri, et ea, quae ex voto sincere benignitatis fauorabiiiter conceduntur et donantur, ius appetit, ordo expostulat, ratioque iuxta exquirit, vt suarum lucidarum litterarum seriem debeant exordiri, ne lapsu temporis calamitate exurgentes ex hinc incommoda irritentur, oculis gratiosis intueri, et ad memoriam posterorum extremitatum perpetuam, litterarum patrocinio debeant commendari. Proinde ad vniuersorum, tam praesentium, quam futurorum no•titiam harum serie volumus peruenire. Quod cum huniani ^eneris sordidis scelenbus praeualentibus tmuJtitudo inaestimabilis, rabidae gentis Tartarice ex afflnenti indignatione trium \Jachinarum Domini Plasmatoris nostri per climata totius regni nostri perfusa, seuerrissime vlciscendo fuisset, et nos vna cum fidis primatibus et egregiis nobiiibus nostris extra monarchiam nostram vsque ad littora portus acrissime persequens, in quandam maritimam insuiam Veglae contiguam reppellendo coercuisset, de qua etiain vi extraliere satagens, per varia naufragia et deriuatiua ingenia beilica in nos et exercitum nostrum irruere, et caput nostrum regium truncari, aut nos in miserabile iugum paga.iissimum traducere conasset, vbi in quodam turbinoso inuasionis afflictu nobis hinc inde trepide diiatentibus imminente euentu, perpetuo diuino Anathemati dato, circumquaque multitudine