Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 2. (Budae, 1829.)

tanturn frigus est ibi, quod finduntur ibi lapiJes et arbores prae frigore. In crastino attulerunt cuilibet nostrum vnam pellieeam villosam , arietinam et braccas de eadem, et botas, seu bucellos secundum morem eorum, cum soccis de filtro, et almucias de peliibus secundum modum eorum. Et secunda die, post exaltationem sanctae Cruois, incepimus equitare nos tres habentes signarias; et equitauimus continue versus orientem vsque ad festum Omnium sanctorum ; per totam illam terram, et adhuc amplius, habitabant Cangle , quaedam parentela Romanorum. Ad aquilonem habebamus maiorem Bulgariam , et ad me-* ridiem praedictum mare Caspium. Postquam iueramus duodecim diebus ab Etilia, inuenimus magnum flumen, quod vocant Iagag (Iaik? Irtis ?) et venit ab Aquilone de terra Pascatir, descendens in praedictum mare. Idioma P a s c a t i r et Hungarorum idem est; et sunt pastores sine ciuitate aliqua. Et contiguatur maiori Bulgariae ab occidente. Ab illa terra versus orientem in latere illo aquilonari, non est amplius aliqua Ciuitas. Ynde Bulgaria maior est vltima regio habens ciuitatein- De illa regione Pascatir exierunt Huni, qui postea dicti sunt Hungari. Ynde ipsa est maior Bulgaria. Et dicit Isidorus, quod pernicibus equis C 1 a u s t r a A I e x a n d 1* i, rupibus Caucasi feras gentes cohibentia, transierunt; ita « quod vsque ad Aegyptum soluebatur eis tributum. Destruxerunt etiam omnes terras vsque in Franciam. Ynde fuerunt maioris potentiae, quam sunt adhuc Tartari. Cum illis occurrerunt Blaci , Bulgari, et Yandali: de illa enim maiori Bulgaria venerunt illi Bulgari; et qui sunt vltra Danubium