Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 2. (Budae, 1829.)

regionibus austri veniunt eis panni, seriei, et aurei, et teiae de bambasio, quibus induuntur de aestate. De Russia, de Moxel , et Maiore Bulg a r i a, e t P a s e a t i r, q u a e e s t m a i o r H u ngaria, et ICersis ( quae omnes sunt regiones ad aquilonem et plene syluis) et aliis multis regionibus ad latus aquilonare, quae eis obediunt, adducuntur eis pelles pretiosae, multi generis , quas nunquam vidi in partibus nostris. — Iuxta sepulturani defuncti semper relinqunt domum vriam. Si est de nobilibus, hoc est de genere Chingis , qui fuit primus pater et dominus eorum, illius , qui moritur, ignoratur sepultura; et semper circa loca illa, vbi sepeliunt nobiles suos, est vna Herbergia hominum custodientium sepulturas. Non intellexi, quod ipsi recondunt thesaurum cum mortuis. Comani faciunt magnum tumulum super defunctum, et erigunt ei statuam versa facie ad orientem, tenentem ciphum in manu sua ante vmbilicum. Fabricant et diuitibus p}

rramides, idest do- f munculas acutas ; et alibi vidi magnas turres de tegulis coctis, alicubi lapideas domos, quauuiis lapides non inueniantur ibi. Alias vidi sepulturas versus orientem: areas scilicet magnas slmctas lapidibus, aliquas rotundas, aliquas quadratas, et postea quatLior lapides erectos ad quatuor regiones mLindi circa aream. Quando ergo ingressi sumus inter i!3os barbaros, quaesiuerunt vnde veniremus , et quo Vellemus ire? Dixi eis superiora verba; quod audieramus de Sartach , quod esset Christianus , et . quod vellem ire ad eum; quia habebam deferre ei litteras vestras. — Sed facerent me deduci vsqLie ad Capitaneum siium , et ipse, si velleL milii