Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 2. (Budae, 1829.)

stro tlominio antea subiaeebant; imo etiam contra tolam Christianitatem condixerunt , et prout a quam pluribus fide dignis pro certo dicitur, fir— miter in breui proposuerunt, contra totam Europam suum innumerabilem exercitum destinare; timemus etiam, quod si ipsa gens venerit, et nostri nequeuntes, vel etiam nolentes , saeuitiam ferocitatis Tartaricae hostiliter sustinere, eorumdem iugo, Nobis etiam inuitis timore ducti, se submittant, sicut iam fecerunt sui praefati alii vicini: nisi per circumspectam sedis Apostolicae prouisionem regnum nostrum cautius et potentius muniatur, vt consolentur populi, qui habitant in eodem. Nos autem hoc scribimus principaliter propter duo, ne possimus argui super possibilitate et negligentia. Super possibilitatis articulo dicimus, quod quidquid ad esse possibilitatis nostrae super hoc per experientiam facli concludi potuit, nos conclusimus. Nos et Nostra, Tartarorum viribus et ingeniis nondum cognitis , exponentes. Super negligentia vero nequaquam redargui possumus : requisiuimus enim, adhuc Tartaris in regno nostro dimicantibus contra nos , super condicto negocio tres totius Christianitatis principaliores Curias; scilicet: Vestram, quae diuina, et magistra omnis Curiae a Chrislicolis creditur, et habetur. Et imperialem , cui etiam propter hoc nos submittere decreueramus, si tempore praedictae pestilentiae nobis competens auxilium impenderet et iuuamen. Francorum etiarn curiam requiri fecimus, de quibus omnibus nihil consolationis, vel subsidium recepimus , nisi verba. Nos vero ad id, quod potuimus recurrentes, propter bonum Christianitatis, maiestatem regiam humiiiando duas filias nostras