Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi X. Vol. 7. (Budae, 1843.)

persoluere essent ab antiquo consueti, saluis rainutis decimis, quas minime persoluere denegassent, iuxta ipsorum litertalem; et aliam nostram patentem sub appressione minoris sigilli secreti nostri, quo vt rex Hungariae vtebamur, nuper propter augraentum tituli nostri Imperialis, sub quo aliud sigillum nostrum in alia forma similiter secretum sculpi fecimus, et fabricari, per nos rupti et in partes dissecati, confectam et emanatam, per quam vniuersis et singulis Saxonibus praedictarum viginti quatuor ciuilatum terrae nostrae Scepusiensis mandasse dignoscimur, vt nullus eorum fruges suas, cuiuscunque materiei exislant sine scitu sui Plebani, seu decimatoris substituti, de agris iuxta suum placitum abducere praesumat, sed permittat tamdiu messas, falcatas, manipulatas, et capeciatas, in agris persistere, quoad vsque pars decimalis per suum Plebanum, aut eius substitutum a frugibus eorum integraliter et efficaciter sequestraretur, tenore subscquentium ; supplicans nostro culmini praefatus Presbiter Pliilippus pro parte et nominibus saepefatorum Plebanorum et Rectorum Parochialium Ecclesiarum, viginti et quatuor Ciuitatum terrae nostrae Scepusiensis, praedictorum, humiliter et deuote, vt easdem duas lileras, vnam scilicet praememoratae quondam Domi nae Elisabeth Regitiae, priuilegialem, et aliam nostram patentem, ratas, gratas , et acceptas habendo, nostrisque literis priuilegialibus verbo tenus inseri faciendo, pro eisdem Plebanis, et Ecclesiarum Rectoribus ipsarum viginti quatuor Ciuitatum , terrae nostrae Scepusiensis, eoruraque Ecclesiis praenotatis atque successoribus vniuersis innouando , perpetuo valituras dignareinurconfirmare; quarum primae, videlicet praeallegatae quondam Dominae Elisabeth