Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi X. Vol. 3. (Budae, 1838.)
rarura f i g u r a maiuscula , praeterquam iii annis ae primis vocibus rara; minuscula saeculoXI. fuitminuta, XII. cursiua, Monastica, cum contractionibus, XIII—XIY. cursiua fracta vsque saeculum XVI. praedominata: „Von dem zwolften Jahrhundert an begann man an den Ziigen der Minuta immer melir zu kiiusteln; man $charfte die Buchstaben imrner mehr, so dass sie durchaus eckicht, spitzig, und wie gebrochen erschienen. Diese Schrift nennt man die Monchsschrift, oder Gothische Schrift. ,Im Anfange des vierzehnten Jahrhunderts verschonerte sie sich , seit Kaiser Friedricli desll. Zeiten; aus dem geschwinden Zuge der Buchstaben entstand die Fractur Schrift; und wurde im XIV. und XV. Jahrhundert allgemein gebraucht, und machte die Urkunden beynahe unlesbar." 5 ). O r t h o g r a p h i a aeuo interm.cdio tota a recta scribendi ratione degener, per adiectionem, vel detrpctionem ac commutationem literarum corrupta et temerata: ae in e, vel ii in y cum duobus- vel vno puncto transiit; i iam cum puncto vel accentu, vel absque scriptum; 110minum propriorum scriptura varia et inconslans fuit maxime. Siglarum vsus vsque saeculum XIII. frequens; abbreuiaturarum a saeculo XIV. necmodus nec finis certus. Orlhographia in uno eodemque instrumento diuersa est; ad leges, pro scribae dexteritate, ac diligentia, magis vel minus exacta. 4). In te r p u n c t i o n e s perinde vagae : Saeculo XI. domi nostrae post singulum verbum punctum, mox coma nostrum, mox colon cum suffico commate (;) mox tria puncta sibi imposita (: ) vsurpabantur. A saeculo XIII. vsque XVI. interpunctiones iam intermissae, iam adhibilae: formn commatis iam directa, iam inuersa, mox co-