Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi X. Vol. 2. (Budae, 1834.)

solemiii Chazarorum more ac consuetudine in scuto erectum Principem fecerunt." 5. Iure hinc manante vsi fuerant Hungari Ducum etiam subsequorum temporibus: ita Toxo, tertio Principe, relictis duobus filiis, regni heredibus, Geyza et Michaele: „Urzo (Toxo) mortuo Yngari elegerunt Geysam, suae quidem gentis, sed natura mitiorem", inquit Aioldus ad an. 972. Tum: Duce Waic (Stephano) ad culmen regium sublimato : „ Benedictionis Apostolicae litteris cum corona et cruce simul allatis, Praesulibus cum clero, Comitibus cum populo, laudes congruas acclamantibus, dilectus Deo Stephanus Rex vnctione Chrismali perunctus diademate regalis dignitatis feliciter coronatur." Hartvicus in vita S. regis ed. Pray p. 134. §. 4. Vsus istius diuersae, stirpe virili Arpadiana regnante, emerserant occasiones: Ita Stephano Protorege prole masculina orbato: „Quum sibi diem transitus imminere non ambigeret y acceptis Episcopis et primis Palatii, de Christi nomine gloriantibus, tractauit primum cum eis de substituendo pro se rege." Idem Hartwic p. 159. Cf. Cod. MS. Melicensem. Petro inTyrannidem excedente, articulumque iuramenti cardinalis tertium: „vt principales personae, qui sua libera voluntate Almum sibi Dominum elegerunt et filii eorum nunquam a consilio Ducis et honore regni omnino priuarentur", infringente: „Hoc itaque fuit discordiae seminarium inter regem et Hungaros. Anno ergo regni Petri tercio, Principes et NobiJes regni Hungariae, Episcoporum consiI i o i n vnutn c o n u e n e r u n t contra Petrum,