Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. IV. 1272–1290. (Pest, 1862.)
de infidelitate notari, si creatori pio ; benefico Domino, piissimo redemptori tante neccssitatis tempore non assistat, dum liereditatis sue funiculus, terra sancta, quam sibi testatur scripture sacre testimonium omnium cariorem, in Christianitatis eonfusionem et dedecus per nominis Cbristiani blaspliemos pro parte maxima oecupata tenetur, et ad oeeupationem residui per eosdem in3tantia infeste perseeutionis insistitur, super eo assidue in partibus illis populus Cbristianus impetitur, et molestis impetitionibus infestatur? Et quidem si facultas resistendi competeret, non pateretur aliquis absque deserte fidei scrupulo sui domini temporalis vei vieum aliquem oeeupari; et hereditatis Dominice invasores fideles ulterius patientur? Numquid marcebunt otio, aut oeius non exurgent ad vitandum tante note diserimen ? Exurgant itaque qui sunt Christi, et se ipsius esse non solum nomine, sed opere fateantur; exurgant utique in illius auxilium; exurgant ad salutis sue eompendium, et illám brevis laboris pretio compendiose mercentur. Nunc precipue, dum in saero Coneilio ad hoc biis diebus inter cetera, immo pre ceteris specialiter congregato, eiusdem terre nuper ordinata subventio sub spe illius, de cuius solius clementi providentia et clementia provida ordinatio talis et tanta processit, laboris optatum exitum repromittit. Convenientibus siquidem in eodem Coneilio nonnullis Principibus et Prelatis de mundi partibus universis, aliorumque Principum, Prelatorum et Capitulorum nuntiis, post subsidium pecuniarium communi consensu terre deputatum eidem, convenit omnium sententia in id ipsum, videlicet ut in generáli passagio, cuius celeriter auctore Deo terminum prefigemus, universis Christicolis contra blasphemos eosdem constantibus vires suas, quanto erit Christianorum virtus unita potentior, et ta. to ad liberationem terre predicte sit via securior, sit oportunitas pro/nptior, et de illa Deo auspice spes certior habeatur. Ceterum licet ad exeitandos eorumdem fidelium animos in terre memorate succursum sufficere debeat sollers attentio premissorum, licet possit non indigne sperari, quod si fideles iidem, quo debent pietatis oculo terram eandem respiciant; si ad perseeutionis acerbitatem, quam terra eadem continuis lacessita molestiis et diutinis vexationibus lassata perpetitur, convertaní pie compassionis
