Kalocsai főegyházmegyei rendeletek 1867-1879

— 2 — I. ArcMepiseopus salutat Clemm clum sedem Arcbiepiscopalem capessit. Xjudovicus Haynald, Dei et Apostolicae sedis gratia Ecclesiarum Colocensis et Bacsiensis canonice unitarum Archi-Episcopus, Yenerabili et Honorabili Clero saeculari et regulán Archi-Dioecesano salutem et praesuleam Benedictionem ! Non diu licuit Yobis, Venerabiles Fratres, Dilectissimi Filii! pastorali gubernio Beverendissimi in Christo Patris Josepbi Lonovics de Krivina, Archiepiscopi Colocensis et Bacsiensis, viri in sacra et profana Hungáriáé história magnis laudibus celebrati, gloriari. Antequam enim vei limina decorae suae Sponsae Colocensis salutare potuisset, praematura morte Ecclesiae, cujus rutilans sidus, Patriae, cujus fidelis filius, throno Eegis Apostoliéi, cuius firmum columen, scientiae, cuius felix cultor, Dioecesi item huic, cuius glória et corona fuerat, ereptus, bonis omnibus flebilis occidit. Ne Dioecesis, tristi hoc fato Praesule orbata, e viduitate sua gravibus his ternporibus detrimentuin quoddam capiat, de novo Pastore eidem dando providere, Augustissimus Rex Noster Apostolicus pro insigni illo zelo, quo commodis Sanctae Matris Ecclesiae intendit, curae habuit. Summis praecessoribus minimum successorem, Ecclesiae Colocensi et Bacsiensi me Praesulem dedit. Benigno actui regio Sanctissimus Dominus Noster PIUS PAPA IX. apostolicae confirmationis pondus addidit, mihique difficillimum munus , vei ob virium, iam in se tenuium, sed et in dies magis labascentium, exilitatein merito reformidanti, apostoliéi jussus oraculo auctor fűit, ut gravissimo oueri, Deo confisus, bumeros subdam. Altissimae igitur Regis Apostoliéi voluntati, disertoque Summi Pontificis mandato, etsi non absque justa formidine, pia tamen obsequendi promptitudine obsecundans, Pastoris animarum Yestrarum, Yobisque creditarum munus hodierna die in nomine Sanctissimae et individuae Trinitatis, Patris et Filii et Spiritu Sancti, curn invocatione Beatae Mariae Yirginis, Sancti item Stephani Protoregis, Patroni Dioeceseos huius, humili corde capesso. Cuius rei memóriám et mibi et Yobis quanto salubriorem reddere volens, durn prima hac vice intimo paternae sollicitudinis affectu Yos alloquor, nil melius me agere posse arbitror, quam si dicenda verbis aeternae veritatis alligem, per divinum Yatem nobis ingeminantis : „Quaerite Dominum et confirmainini: quaerite faciem eius semper." Nam ea maximé re urgeor, ut primis his communis nostri ministerii momentis uno quasi oculi ictu cernenda mibi Yobisque cuncta illa praebeam, quae in sacra, quam in nomine Domini simul ingredimur, palaestra iunctis viribus, unitis conatibus exantlanda habemus. Haec autem omnia animo nostro tam perfecte sistunt pauca illa regii Psaltis verba, ut, etsi disertissima hominuin, imo ipsa angelorum lingua loqui mihi dátum foret, splendidius omnino et iucundius , feliciusque apud Yos loqui, nec tamen sive aliud, sive plus dicere possem, quam : „Quaerite Dominum et confirmamini; quaerite faciem eius semper." „Quaerite!" Aut quae alia vox foret, quae fideliorem, magisque exactam dare possit >) Ps. 104. 4.