Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1910

Index

XVII. Nr. 2967. De auctoribus et detempore compositionis Psalmorum Commissionis de Re Biblica responsa. I. Utrum appellationes Psalmi Davicl, Hymni Dávid, Liber psalmorum Dávid, Psalterium Davidicum, in antiquis collectionibus et in Conciliis ipsis usurpatae ad desígnandum Veteris Testamenti Librum CL. psalmorum; sicut etiam plurium Patrum et Doctorum sententia, qui tenuerunt omnes prorsus Psalterii psalmos uni Dávid esse adscribendos, tantam vim habeant, ut Psalterii totius unicus auctor Dávid haberi debeat ? Besp. Negatíve. II. Utrum ex concordantia textus hebraici cum graeco textu alexandrino aliisque vetustis versionibus argui jure possit, titulos psalmorum hebraico textui praefixos antiquiores esse versione sic dicta LXX. virorum; ac proinde si non directe ab auctoribus ipsis psalmorum, a vetusta saltem judaica traditione derivasse? Besp. Affirmative. III. Utrum praedicti psalmorum tituli, judaicae traditionis testes, quando nulla ratio gravis est contra eorum genuinitatem, prudenter possint in dubium revocari ? Resp. Negatíve. IV. Utrum, si considerentur Sacrae Scripturae haud infrequentia testimonia circa naturalem Davidis peritiam, Spiritus Sancti charismate illustratam in componendis carminibus religiosis, institutiones ab ipso conditae de cantu psalmorum liturgico, attributiones psalmorum ipsi factae tum in Veteri Testamento, tum in Novo, tum in ipsis inscriptionibus, quae psalmis ab antiquo praefixae sunt; insuper consensus Judaeorum, Patrum et Doctorum Ecclesiae, prudenter denegari possit praecipuum Psalterii carminum Davidem esse auctorem, vei contra affirmari pauca dumtaxat eidem regio Psalti carmina esse tribuenda? LITT. CIRC. 1910. Resp. Negatíve ad utramque partém. V. Utrum in specie denegari possit davidica origo eorum psalmorum, qui in Veteri vei Novo Testamento diserte sub Davidis nonaine citantur, inter quos prae ceteris recensendi veniunt psalmus II. Quare fremuerunt gentes; ps. XV. Conserva me, Domine; ps. XVII. Diligam te, Domine, fortitudo mea; ps. XXXI. Benti quorum remissae sunt iniquitates; ps. LXVIll. Salvum me fac, Deus; ps. CIX. Dixit Dominus Domino meo? Besp. Negatíve. VI. Utrum sententia eorum admitti possit qui tenent, inter psalterii psalmos nonnullos esse sive Davidis sive aliorum auctorum, qui propter rationes liturgicas et musicales, oscitantiam amanuensium aliasve incompertas causas in plures fuerint divisi vei in unum conjuncti; itemque alios esse psalmos, uti Miserere mei, Deus, qui ut melius aptarentur circumstantiis historicis vei solemnitatibus populi judaici, leviter fuerint retractati vei modificati, subtractione aut additione unius alteriusve versiculi, salva tamen totius textus sacri inspiratione ? Besp. Affirmative ad utramque partém. VII. Utrum sententia eorum inter recentiores scriptorum, qui indiciis dumtaxat internis innixi vei minus recta sacri textus interpretatione demonstrare conati sunt non paucos esse psalmos post tempóra Esdrae et Nehemiae, quinimo aevo Machabaeorum, compositos, probabiliter sustineri possit? Besp. Negatíve. VIII. Utrum ex multiplíci sacrorum Librorum Novi Testamenti testimonio et unanimi Patrum consensu, fatentibus etiam judaicae gentis scriptoribus, plures agnoscendi sint psalmi prophetici et messianici, qui futuri Liberatoris adventum, regnum, 12