Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1910

Index

— 168 -tiones, salutaria consilia et praecepta quae pro casuum diversitate opportuna aut necessaria videantur ; de quibus maxima ratio habenda erit, si denuo de illius sacerdotis amotione res futura sit. VI. — De actorum revisione. Can. 22. §. 1. Contra decretum amotionis datur dumtaxat recursus ad eumdem Ordinarium pro revisione actorum coram novo Consilio, quod Ordinario et duobus parochis consultoribus constat juxta § 2, Can. 3. §. 2. Recursus interponendus est intra decem dies ab indicto decreto; nec remedium datur contra lapsum fatalium, nisi parochus probet se vi majori impeditum a recursu fuisse; de qua re videre debet Ordinarius cum examinatoribus, quorum consensus requiritur. Can. 23. Interposito recursu, dantur parocho adhuc decem dies ad novas allegationes producendas, iisdem servatis regulis quae superius in discussione coram examinatoribus statutae sunt, salva dispositione §. 4. can. seq. Can. 24. §. 1. Consultores, convenientes cum Ordinario, de duobus tantum videre debent, utrum in actibus praecedentibus vitia formáé in ea irrepserint quae rei substantiam attingant, et utrum adducta amotionis ratio sit fundamento destituta. §. 2. Ad hunc finem omnia superius acta et adducta examinare debent atque perpendere. §. 3. Possunt etiam ex officio ad illa duo memorata discussionis capita in tuto ponenda exquirere et percontari de rebus quas necessario cognoscendas putent, auditis etiam, si opus sit, novis testibus. §. 4. Parochus tamen jus non habét exigendi ut novi testes inducantur et examinentur; nec ut sibi dilationes ulteriores ad deducenda sua jura concedantur. Can. 25. §. 1. Admissio vei rejectio recursus majoré suffragorium numero est decernenda. §. 2. Adversus hujus consilii resolutionem non datur locus ulteriori expostulationi. VII. — De amoti provisione. Can. 26. §. 1. Sacerdoti ex facta sibi invitatione renuncianti, aut administrativo modo a paroecia amoto, Ordinarius pro viribus consulat, aut per translationem ad aliam paroeciam, aut per assignationem alicujus ecclesiastici officii, aut per pensionem aliquam, prout casus ferat et adjuncta permittant. §. 2. In provisionis assignatione Ordinarius examinatores, vei parochos consultores si usque ad eos causa pervenerit audire ne omittat. Can. 27. §. 1. Paroeciam Ordinarius ne assignet, nisi dignus idoneusque ad eam regendam sit sacerdos; proponere autem eidem potest paroeciam paris, inferioris aut etiam superioris ordinis, prout aequitas et prudentia videantur exigere. §. 2. Si agatur de pensione, hanc Ordinarius ne assignet nisi servatis de jure servandis. §. 3. In pari conditione, renuncianti magis favendum in provisione est, quam amoto. Can. 28. §. 1. Negotium de provisione sacerdotis potest Ordinarius reservare post expletam causam amotionis, et generatim quam citius expediendum. §. 2. Sed potest etiam in ipsa invitatione ad renuntiandum vei separatis litteris pendente amotionis negotio, vei in ipso amotionis decreto provisionem hanc proponere et indicare, si expediens judicaverit.