Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1910

Index

169 §. 3. In quolibet casu quaestio de provisione futura sacerdotis non debet commisceri cum quaestione praesenti de amotione a paroecia; neque illa hanc impedire aut remorari, si bonum animarum exigat ut expediatur. Can. 29. § 1. Sacerdos qui renunciavit, aut a beneficio vei officio amotus fűit, debet quamprimum liberam relinquere paroecialem domum et omnia quae ad paroeciam pertinent ejus oeconomo regulariter tradere. Et si moras illegitime nectat, potest ecclesiasticis sanctionibus ad id cogi. § 2. Quod si agatur de infirmo, Ordinarius eidem permittat usum etiam exclusivum, ubi sit opus, paroecialium aedium usque dum possit pro prudenti ejusdem Ordinarii judicio commode alio transferri. Interim vero novus paroeciae rector aliquam aliam temporariam habitationem in paroecia sibi comparari curet. VIII. — De iis qui huic legi subjacent. Can. 30. Superius constitutis regulis, — adamussim applicandis iis omnibus qui paroeciam, quovis titulo, ut proprii ejus rectores obtinent, sive nuncupentur Vicarii perpetui, sive desservants, sive alio quolibet nomine, — locus non est, quoties paroecia committatur curae alicujus sacerdotis qua oeconomi temporalis vei Vicarii ad tempus, sive ob infirmitatem parochi, sive ob vacationem beneficii, aut ob aliam similem causam. Can. 31. § 1. Si parochus in jus rapiatur ut reus eriminis, pendente criminali judicio sive coram ecclesiastica sive coram civili potestate, locus non datur administrativae illius amotioni; sed expectandus est exitus judicii. § 2. Interim tamen si agatur de erimine quod infamiam facti inducat, Ordinarius parochum prohibere potest, quominus curam animarum exerceat ac temporalem administrationem beneficii gerat: ea vero munia cum congrua fructuum assignationeVicario aliive a se eligendocommittat. § 3. Judicio auteni criminali finito, locus erit restitutioni parochi, vei ejus administrativae amotioni, velcanonicae destitutioni, prout justitia exigat et adjuncta ferant. Can. 32. Ordinarii nomine pro omnibus quae in hoc titulo statuuntur non venit Vicarius Generális, nisi speciali mandato ad hoc sit munitus. Iis autem cito exsequendis quae in hoc decreto statuuntur, SSmus Dominus Noster mandat ut omnes et singuli Ordinarii quamprimum parochos aliquot consultores, juxta praescripta Can. 4, constituant. Quod vero ad examinatores attinet, si hi in dioecesi, sive in synodo sive extra synodum electi, habeantur, statuit ut, de cathedralis capituli vei consultorum dioecesanorum consilio, aut eos in officio confirmare (hac tamen lege ut post quinquennium a munere cessent), aut ad novam examinatorum electionein, servata regula Can. 4, devenire possint, prout prudentia et adjuncta suaserint. Deflcientibus vero in dioecesi examinatoribus, ad eorum electionem, servatis superius statutis, sine mora deveniant, Praesentibus valituris, contrariis quibusvis non obstantibus. Dátum Romae, die 20. Augusti 1910. - C. CARD. DE LAI, Secretarius. L. f S. Scipio Tecchi, Adsessor. Coloczae, die 3. Octobris 1910. Cum nonnulli Ordinarii quaedam dubia circavim et interpretationem decreti „Maxima cura" proposuerint, Sacra Congregatio Consistorialis, mandante SSmo Domino Nostro Pio PP. X., eisdem dubiis die 3. Octobris 1910., respondit prout infra: 1. Utrum examinatores eligendi juxta praescriptum can. 4. adhiberi possint in Nr. 5615. Dubia circa decretum „Maxima Cura"