Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1910

Index

— 147 secus acceptae ex auditu, quo nempe, quae a Deo personali, creatore ac domino nostro dicta, testata ac revelata sunt, vera esse credimus, propter Dei auctoritatem summe veracis." „Me etiam, qua par est, reverentia, subjicio totoque animo adhaereo damnationibus, declarationibus, praescriptis omnibus, quae in Encyclicis litteris „Pascendiet in Decreto „Lamentabili" continentur, praesertim circa eam quam históriám dogmatum vocant. -— Idem reprobo errorem affirmantium, propositam ab Ecclesia fidem posse históriáé repugnare, et catholica dogmata, quo sensu nunc intelliguntur cum verioribus christianae religionis originibus componi non posse. — Damno quoque ac rejicio eorum sententiam, qui dicunt, christianum hominem eruditiorem induere personam duplicem, aliam credentis, aliam historici, quasi liceret historico ea retinere quae credentis fidei contradicant, aut praemissas adstruere, cx quibus consequatur dogmata esse aut falsa aut dubia, modo haec directo non denegentur. — Reprobo pariter eam Scripturae Sanctae dijudicandae atque interpretandae rationem, quae, Ecclesiae traditione, analógia Fidei, et Apostolicae Sedis normis posthabitis, rationalistarum commentis inhaeret, et criticen textus velut unicam supremamque regulám, haud minus licenter quam temere amplectitur. Sententiam praeterea illorum rejicio qui tenent, doctori disciplinae historicae theologicae tradendae, aut iis de rebus scribenti seponendam prius esse opinionem ante conceptam sive de supernaturali origine catholicae traditionis, sive de promissa divinitus ope ad perennem conservationem uniuscujusque revelati veri; deinde scripta Patrum singulorum interpretanda solis scientiae principiis, sacra qualibet auctoritate seclusa eaque judicii libertate, qua profana quaevis monumenta solent investigari. — In universum denique me alienissimum ab errore profiteor, quo mo LITT. CIRC. 1910. j dernistae tenent in sacra traditione- nihil inesse divini; aut, quod longe deterius, pantheistico sensu illud admittunt; ita ut nihil jam restet nisi nudum factum et simplex, communibus históriáé factis aequandum; hominum nempe sua industria, solertia, ingenio scholam a Christo ejusque apostolis inchoatam per subsequentes aetates continuantium. Proinde fidem Patrum firmissime retineo et ad extremum vitae spiritum retinebo, de charismate veritatis certo, quod est, fűit eritque sem per in episcopatus ab Apostolis successione ;

l non ut id teneatur quod melius et aptius videri possit secundum suam cujusque aetatis culturam, sed ut nunquam aliter credatur, nunquam aliter intelligatur absoluta et immutabilis veritas ab initio per Apostolos praedicata.'2 „Haec omnia spondeo me fideliter, integre sincereque servaturum et inviolabiliter custoditurum, nusquam ab iis sive in docendo sive quomodolibet verbis scriptisque deflectendo. Sic spondeo, sic juro, sic me Deus etc." DE SACRA PRAEDICATIONE. Quandoquidem praeterea diuturna observatione sit cognitum Nobis, episcoporum curis ut annuntietur divinum Verbum pares non respondere fructus, idque, non tam audientium desidiae, quam oratorum jactantiae tribuendum putemus, qui hominis verbum exhibent magis quam Dei, opportunum censuimus, latiné versurn evulgare atque Ordinariis commendare documentum, jussu Decessoris Nostri fel. rec. Leonis XIII. a Sacra Congregatione episcoporum et regularium editum die XXXI. mensis Julii anno MDCCCXCIV. et ad Ordinarios Italiae atque ad religiosarum Familiarum Congregationumque moderatores transmissum. l-o. „Et in primis quod ad ea pertinet virtutum ornamenta quibus sacri oratores emineant potissimum oportet, caveant ipsi 1 íren., 4, c. 26. - ' Praeser. c. 28. 22*