Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1910

Index

— 140 -illius existimatione magnoque amore imbuantur, illudque semper pro deliciis habeant. Nam in magna et multiplici disciplinarum copia quae menti veritatis cupidae objicitur, neminem latét sacram Theologiam ita princi pem sibi locum vindicare, ut vetus sapientum cffatum sit, ceteris scientiis et artibus officium incumbere, ut ei inserviant ac velut ancillarum more famulentur.

1 — Addimus heic, eos etiam Nobis laude dignos videri, qui, incolumi reverentia erga Traditionem et Patres et ecclesiasticum magisterium, sapienti judicio catholicisque usi normis (quod non aeque omnibus accidit) theologiam positivam, mutuato ab história lumine, collustrare studeant. Major profecto quam antehac positivae theologiae ratio est habenda: id tamen sic fiat, ut nihil scholastica detrimenti capiat, iique reprehendantur utpote qui modernistarum rem gerunt, quicumque positivam sic extollunt ut scholasticam theologiam despicere videantur. De profanis vero disciplinis satis sit revocare quae Decessor Noster sapientissime dixit: In rerum etiam naturalium consideratione strenue adlaboretis: quo in genere nostrorum temporum igeniose inventa et utiliter ausa, sicut jure admirantur aequales, sic posteri perpetua commendatione et laude celebrabunt.

2 Id tamen nullo sacrorum studiorum damno, quod idem Decessor Noster gravissimis hisce verbis monuit: Quorum causam errorum, si quis diligentius investigaverit, in eo potissimum sitam esse intelliget, quod nostris hisce temporibus, quanto rerum naturalium studia veliementius fervent, tanto magis severiores altioresque disciplinae defloruerint: quaedam enim fere in oblivione hominum conticescunt; quaedam remisse leviterque tractantur, et quod indignius est, splendore pristinae diqnitatis deleto, pravitate sententiarum et immanibus opinionum portentis 1 Leo XIII. Litt. ap., X. Dec. MDCCCLXXXIX. * Alloc., „Pergratus Nobis" ad scientiar. cultores, VII. Mártii MDCCCLXXX. inficiuntur.

1 Ad hanc igitur legem naturalium disciplinarum studia in sacris seminariis temperari volumus. II. His omnibus praeceptionibus tum Nostris tum Decessoris Nostri oculos adjici oportet, quum de Seminariorum vei universitatum catholicarum moderatoribus et magistris eligendis agendum erit. Quicumque modo quopiam modernismo imbuti fuerint, ii, nullo habito rei cujusvis respectu, tum a regundi tum a docendi munere arceantur, eo si jam funguntur, removeantur: item qui modernismo clam aperteve favent, aut modernistas laudando eorumque culpam excusando, aut Scholasticam et Patres et Magisterium ecclesiasticum carpendo, aut ecclesiasticae potestati, in quocumque ea demum sit, obedientiam detrectando: item qui in historica re, vei archeologica, vei biblica nova student: item qui sacras negligunt disciplinas, aut profanas anteponere videntur. — Hoc in negotio, Venerabiles Fratres, praesertim in magistrorum delectu, nimia nunquam erit animadversio et constantia; ad doctorum enim exemplum plerumque componuntur discipuli. Quare, officii conscientia freti, prudenter hac in re et fortiter agitote. Pari vigilantia et severitate ii sunt cognoscendi ac deligendi, qui sacris initiari postulent. Procul, procul esto a sacro ordine novitatum amor: superbos et contumaces animos odit Deus! Theologiae laurea nullus in posterum donetur, qui statum curriculum in scholastica philosophia antea non elaboraverit. Quod si donetur, inaniter donatus esto. — Quae de celebrandis Universitatibus Sacrum Consilium Episcoporum et Religiosorum negotiispraepositum clericisltaliae tum saecularibus tum regularibus praecepit anno MDCCCXCVI; ea ad nationes omnes posthac pertinere decerminus. — Clerici et sacerdotes qui catholicae cuipiam Universitati 1 Alloc., ut supra.