Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1906

Index

— 2 Vos, Venerabiles Fratres Filiique Dilectissimi, ex intimis praecordiis saluto et peramanter amplector, mutuamque Vestram c.Haritatem, mutuum auxiíium supplex imploro, probe noscens sine Vestra charitate, sine Vestro adjutorio me muneri meo episcopali satisfacere nullatenus posse. Nam et ipsa ecclesia Pontitícem presbyteros ordinantem sic ad Deum orare jubet: „Infirmitati nostrae, Domine, quaesumus, haec (presbyterorum) adjurnenta largire; qui quanto fragiliores sumus, tanto his pluribus indigemus."

1 Quo magis igitur cunctorum V'estrum ope et dilectione me indigere fateor, eo majorem fiduciam majusque anirni robur in me augescere sentio, dum Vos, Venerabiles Fratres, celeberrimo, antiquitate non minus quam eruditionis fama et rerum gestarum glória conspicuo Metropolitanae hujus •ecclesiae Capitulo adscriptos, — et inter hos plures quondam collegas, omnes autem amicos meos dilectissimos — sedem raeara archiepiscopalem stipantes, eamque Vestra sapientia Vestraque opera sustentare paratos heic laetus conspicio et ex eloquentissima Venerabilis socii Vestri salutatione, nomine omnium Vestrum tanto animi candore modo prolata, Vestrum in me studium sincerumque amorem gratus recognosco. Cujus quidem benevolentiae, mihi exhibitae, vicém redditurus Vos certiores reddo, me in Vos omnes pari benevolentiae et fraternae dilectionis affectibus animari et unicuique Vestrum faustissima quaeque a Domino, omnium bonorum largitore, ominari. Lubentissime etiam hac occasione utor, ut gratias quam maximas eximiis illis viris reddam, qui post piae et recolendae memóriáé praedecessoris mei, Georgii Császka praesulis quondam optimi, fautoris et benefactoris mei benevolentissimi, obitum usque ad hodiernam diem gubernacula almae hujus dioeceseos tanta prudentia tantoque zelo tenebant. Gratissima memória et aeterna 1 Pontif. Rom. De Ordin. Presb. ín praefatione. retributio sit pie in Domino defuncto Joanni Majorosi/, episcopo quondam Tinniniensi, qui indefesso zelo piisque servitiis quatuor archiepiscopis sibi invicem in hac archiepiscopali cathedra succedentibus, ipsique dioecesi praestitis immortalia sibi merita comparavit et dignus omnino est, ut „in saeculum memória ejus in benedictione"

2 apud nos conservetur. Summás item et intimas gratias ex corde refero charissimo confratri meo, Illustrissimo Domino Adalberto Mayer, episcopo Szathmariensi, qui incomparabilis eloquentiae suae et celeberrimi nominis sui fama non tantum isthoc archicapitulum dioecesimque nostram, verum ipsam adeo qua late patet pátriám illustravit ac amplius illustrare pergit, et ob indefessam curam, qua rem praesertim scholarem apud nos promovere et ad laetissimum flóréin deducere satagebat, inter praeclarissima isthius archidioeceos decora praecipuosque ejusdem benefactores in aevum connumerari merebitur. Det illi Dominus gratiarum suarum abundantiam, sediumque suarum assistricem sapientiam, ut gregem sibi divinitus commissum ad salubria pascua deducens aeternam etiam bonorum pastorum mercedem consequi mereatur. —- Maximas tandem gratias ago Illustrissimo Domino praelato Tiburtio Boromisza, dilecto amico meo, ultimo durante vacationis tempore vicario capitulari, qui brevi etiam, quo almam hanc gubernabat dioecesim tempore, singularia prudentiae zelique apostolici specimina dedit. Et quid Vobis dicam „fratres mei carissimi et desideratissimi, gaudium meum et corona mea,"

3 sacerdotes Domini, animarum pastores, laborum et curarum mearum socii qui apostolico zelo repleti alacriter portatis „pondus diei et aestus."

4 Plurimum certe in Vobis confido, utpote cui Vestra in Deum pietas, in praesulem charitas, in animarum salutem pia sollicitudo ex longaeva experi' I. Mac. 3, 7. • Matth. 20. 12. Philip. 4, 1.