Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1897

Index

— 134 — Nr. 4987. Ex eopula illieita inter baptizatam et infidelem, exurgit impedimentum dirimens affinitatis. Nr. 4988. Siiap lex eonfessarius directe absolvere potest a censuris Rom. Pont. reservatis, servatis servandis,quo ties durum est poenitenti in gravi peceato qermanere uspue dum obtineretur facultas absolvendi. Sámuel hebraeus carnaliter cognovit Oaiam catholicam, quae postea rem bábuit cum Iacobo pariter hebraeo, Samuelis fratre. Deinde Caia concubinarie vixit cum Samuele, et crimine gravida, ad prolem nascituram legitimandam, cum Samuele qui baptismum recepit, in Ecclesia catholica nuptias iniit, non concessa dispensatione circa contractam affinitatem. Quaesitum fűit utrum matrimonium fuerit invalidum. S. R. U. Inqu. mense Iunii 1895 respondit: Quatenus praevio processu saltem summario, servata tamen in substantialibus Constitutione Benedicti XIV Dei Miseratione, moraliter constet certo de contracta affinitate, deque dispensatione non concessa, matrimonium fuisse invalidum. Vide decretum S. Officii diei 26 Augusti 1891. 1 Budapestini, 20. Novembris, 1897. BEATISSIME PÁTER! Episcopus Mimatensis in Gallia, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter exponit: Ex decreto S. Inquisitionis 23 Iunii 1886, cuilibet confessario directe absolvere licet a censuris etiam speciali modo S. Pontifici reservatis in casibus vere urgentioribus, in quibus absolutio ditferri nequit absque periculo gravis scandali vei infamiae, iniunctis de iure iniungendis, sub poena tamen reincidentiae in easdem censuras nisi saltem infra mensem per epistolam et per médium confessarii absolutus recurrat ad S. Sedem. Dubium tamen oritur pro casu quo nec scandalum nec infamia est in absolutionis dilatione, sed poenitens censuris papalibus innodatus in mortali diu permanere debet, nempe per tempus requisitum ad petitionem et concessionem facultatis absolvendi a reservatis ; praesertim quum theologi, cum S. Alphonso de Ligorio, ut quid durissimum liabeant pro aliquo, per unam vei alteram diem in mortali culpa permanere. Hinc, post decretum 23 Iunii 1886, deficiente hac in quaestione theologorum solutione, quaeritur: 1. Utrum in casu quo nec infamia nec scandalum est in absolutionis dilatione, sed durum valde est pro poenitente in gravi peccato permanere per tempus necessarium ad petitionem et concessionem facultatis absolvendi a reservatis, simplici confessario liceat a censuris S. Pontifici reservatis directe absolvere, iniunctis de iure iniungendis, sub poena tamen reincidentiae in easdem censuras, nisi saltem infra mensem per epistolam et per médium confessarii absolutus recurrat ad S. Sedem ? 2. Et quatenus negatíve, utrum simplex confessarius eumclem poenitentem indirecte absolvere debeat, eum monens ut a censuris directe in posterum a superiore absolvi curet, vei apud ipsum revertatur, postquam obtinuerit facultatem a reservatis absolvendi? Feria IV, 16 Iunii 1897. In Congregatione Generáli S. R. et U. Inquisitionis habita ab Em. ac Rm. DD. Cardinalibus in rebus fidei Gen. Inquisitoribus, propositis suprascriptis dubiis, praehabitoque RR. I)D. Oonsultorum S. 0. voto, iidem Em. ac Rm. DD. respondendum eensuerunt: 1 Sic sonat: „Affinitatem quae in infidelit.ate contrahitur ex copula tum licita tum illicita non esse impedimentum pro matrimoniis quae in infidelitate ineuntur: evadere tamen impedimentum pro matrimoniis quae ineuntur post baptismum, quo suscepto. infideles fiunt subditi Ecclesiae eiusque proinde legibus subiecti."