Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1895

Index

— 13 IV. VENERABILES FRATRES FILIIQÜE DILEGTISSIM1! BENEDICTIONEM! SALUTKM ET PATERNAM » I) omine doce nos orare !" — in haec verba prorupit quidam discipulorum Jesn Christi, dum divinum Magistrum suum orationi vacantem per aliquod tempus cerneret. ') Ex hac exclainatione admirationis et desiderii plena luculenter discirnus, quani admirabili corporis modestia, quantove internae pietatis fervore Salvator noster euni Patre Suo coelesti conversari solitus sit; ita, ut solns Ejusdem orantis aspectus intuentium corda ad orationis amorem ejusque recte exercendae desiderium inflammaverit. Nobis quidem tani snblimi aspectu corarn frui non licet; in sacrarum nihilominus paginarum testimoniis, in sanctornm patrum aliorumque piormn scriptorum sententiis, atque in ipsis rationis humanae dictaminibus lucnlentissima nobis suppetnnt argnmenta, qnae nos ad assidnnm cfficacissimi hujus salntis adipiscendae inedii nsnm piuinque ejusdem exercitium vehementer excitant. Nullum certe est christianae legis caput. quod nobis in sacris Novi Foederis libris tam gravibns verbis incnlcetur, tani blandis promissionibus suadeatur, tani frequentibus pulchrisque exemplis oh ooulos ponatnr, sicnt orationis studium. — Quod enini gravius orationis frequentandae praeceptum cogitari potest, quam verba aeternae Veritatis, quibus nos •livini judicii poenas nonnisi per strenuani vigilantiam et continuam orationeni evadere posse enunciat, dieens : „Yigilate itaque, omni tempore oravtes, ut digni habeamini fugere ista omnia, (|uae futura sunt, et stare ante Filium hominis." 2) Aut dum argumentum parabolae suae de judice iniquitatis, his verbis per evangelistam smun eomprehendi faeit: „quoniani oportei semper orare et non defieere." 3) Dumque ex eadem parabola doctrinae instar deducens Deum vindictam facturum „eleetorum suorum damantium acl se <lie ac nocte", 4) irremissam orationem quasi signum distinctivum justitiae esse statuit. Denique dum non tantum pro nobismetipsis. indigentiisque nostris tam spiritualibus, quam teniporalibus, ;

)) non tantum pro amicis et proximis, sed pro ipsis etiam inimieis, nos persequentibus et calumniatibus, orandum esse praeeipit. 6) Ne vero humana fragilitas audito tam severo continuae orationis praecepto, taedio aut horroré afficiatur, Idein humani generis eognitor sapientissimus et amatőr misericordissimus, fructum orationis certissimum et aptissimurn elaris verbis ob oculos nostros ponit, et ejusdem consequendi quasi sponsorem se praebet, dieens: „Amen, amen dico vobis, siquid petieritis Patrem in nomine meo, dabit vobis." ') Nequis autemEi objicere possit:petii et non aceepi", statim addit salutarem liune orationis fructum nonnisi bonae orationi adpromissuni esse, cujus prima eonditio in eo sita est, ut in nomine Ejus, seu cum viva in Eum fide fiat. „Usque inodo non petistis quidquam in no„mine meo:petite et aceipietis, ut gaudium vestrum sit plénum." x) Alterani effieacis orationis contlitionem in caritate fraterna repositam esse docet, dum ait: ..Cum stabitis ad „orandum, dimittite, siquid habetis adversus aliquem, ut et Páter vester, qui in coelis est, „dimittat vobis peccata vestra." 9) Tertiam. ut in spiritu humilitatis fiat: „Cum oratis, non Nr. 710. Eneyeliea Quadragesimalis de Oratione. l) Luc. 11, 1. — s) Luc. 21, 86. — ») Lue. 18, 1. — 4) Luc. 18, 7. — 5) Math. 6, 9—14; 24, 20; 26, 41. — 6) Matth. 5, 44. — 7) Joann. 16, 23. — *) Joann. 16, 24. — 9) Marc. 11, 25. LITT. CIRC. 1895. 4