Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1894

Index

íidei, cui non potest subesse falsum, se gratiam Dei esse consecutum." 5

7) Ast nemo etiam absoluta certitudine scire potest sibi poenas temporales pro peeeatis debitas jam de faeto remissas esse. Porro requiritur, ut poenitentia nostra cum animi confusione seu pudore, cum cordis dolore et cum corporis eastigatione sit conjuncta. Quo clarius abominandam peccati turpitudinem perspiciemus, eo majori certe pudore et rubore animi perfundemur ob multa et gravia peccata, quae perpetravimus, et eo majori affectu cum Psalte regio exclamabimus: „Operuit confusio faciem meam,"

5

8) et: ..Tota die verecundia mea contra me est et confusio faciei meae cooperuit me." 5

9) Quo magis ex altéra parte infinitam Dei, per peccatum offensi, majestatem et bonitatem perpendemus, eo majorem inde dolorem de peeeatis nostris sentienius, eo május eorundem ódium concipiemus, eoque firmius propositum in posterum non peccandi faciemus et Deo quotidianum spiritus contribulati cordisque contriti et huiniliati sacrificium offeremus. Ast eo majori certe zelo uobi^niortifleationes et corporales afflictiones, et quidem patratis delietis nostris accomodatas, imponemus, et per ejusmodi voluntarias poenas quantum in nobis est divinae justitiae satisfacere studebimus, juxta exemplum S. Pauli apostoli dicentis: „Castigo'corpus meum et in servitutem redigo. ne forte cum aliis praedicaverim, ipse reprobus effleiar."

(i

0) Tandem requiritur, ut omnis nostra cogitandi, sentiendi et agendi ratio divino poenitentiae spiritu sit imbuta. qui ex SS. Corde Jesu, tamquam propria ejus sede procedens, est unieum princípium verae poenitentiae, sine quo rigidissimae etiam austeritates omni valore carent, cum quo autem vei levissima poenitentiae exercitia maximum coram Deo pretium nanciscuntur. * * Hunc ergo spiritum poenitentiae a Deo enixissiniis precibus flagitemus. Quo si animati fuerimus memóriám peccatorum nostrorum nunquam prae oculis dimittemus et omnem occasionem arripiemus, ut pro eis divinae justitiae satisfactionem praestemus et dignos fructus poenitentiae faciamus. Ageinus hoc imprimis sacrato hoc quadragesimae tempore, quo nos ipsa Ecclesia Catholica verbis S. Pauli: ..Ecce nunc tempus acceptabile ecce nunc dies salutis" 0

1)—usa ad poenitentiae opera strenue frequentanda invitat. „Quamvis enim" — ait S. Leo Papa — „nulla sint tempóra, quae divinis non sint plena muneribus .... nunc tamen omnium mentes majori studio ad spirituales profectus moveri oportet . . . . ut excellens super omnia passionis Dominicae sacramentum purifleatis et corporibus et auimis celebremus." Et licet operuin poenitentiae varium et multiplex exereitium fieri possit; certum tamen est jejunii quadragesimalis disciplinam tum ob Christi Domini et apostolomul exemplum, tum ob mysticas rationes tum ob saluberrimos ejusdem etfectus sapientissime ab Ecclesia institutam esse et a nobis cum summo nostro emolumento frequentari. Quos quidem salutares jejunii fructus, Ecclesia breviter complexa cauit, quod Deus per illud vitia comprimat, mentem elevet. virtutem largiatur etpraemia. S. Hasilius Magnus vero jejunium ad Deum ducere affirmans, sic ulteriores jejunii laudes celebrat: „Jejuniuni prophetas genuit, potentes coníirmat atque roborat. Jejunium legislatores sapientes facit: animae optima custodia. corporis socius securus. fortibus viris munimentum et •") Sess, VI. de just. cap. 9. — 5

8) Psal. 68, 8. — C

9) Psal. 43. Ifi. — I. Cor. 9, 27. — <

n) II. Cor. fi, 2. — ü:

!) Senn. 4. de Quadrag.