Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1888

Index

12 — si nomina personarum demas, ad amussim ita contigit, prout inferius exponitur. Unde simul patebit in vita communi pastori animarum haud raro tales occurrere casus, quos nisi voro oontigisse constaret, facile pro fictis liaberc possos. Casus est sequens. Oajus coram parocho catliolico oivitatis X. in dioeeesi Oolooensi sitae cum Titia, quam sponsam suara dicit, comparens, anteactae vitae suae cursum sic enarrat : Yiennae, qua praefectus militum et civi.s Austriacus degens, deperii Semproniam, mulierem a marito suo quoacl thorum et mensam separatam, quacuin — postquam ambo de fide catholica ad confessionem Augustanam defecimus — in Tyroli coram ministro hujus sectae matrimonium inivi. Paulo post simul cum uxore in Hungáriám migravi acquisito etiam jure oivitatis liujus regni. Moxque fallacis et mordacis linguae mulieris taedio captus rne ab illa titulo implacabilis odii coram foro matrimoniali unitariorum — ad quorum sectam antecedenter ambo transivimus — vinculariter separandum curavi; in cnjus rei sequelam Sempronia mea tertium jam beat maritum. Sed et ego optarem cum Titia liic praesente, adhuc quidem Judaea, brevi tamen baptisanda, matrimonium inire. et quidem juxta ritum sanctae matris Ecclesiae Oatholicae, in cujus salvifícum grémium me mox reversurum spondeo. Puto autem huic matrimonio impedimentum aliquod eo minus obstare, quo certius est primum meum conjugium cum Sempronia celebratum ob dirimens impedimentum ligaminis ex parte mulieris subsistens ipso facto nullum et irritum fnisse. Quaeritur jam : num Oajus ad matrimonium ieundum sententia judiciali alicujus fori catholici indigeat, an vero etiam ope authenticorum instrumentorum — et in specie quorum — copulari possit? Resolutio quaestionis solidis rationibus fulciatur. V. E Studio Biblico 11 ovi Foederis. Cum offensioni locum praebere possent parabolae Lucae 16. a 1—0 versum partes, in quibus oeconomi iniqui prudentia in domino decipiendo laudari videtur; porro commendatur per mammonam iniquitatis procurari aditus ad aeterna tabernacula : expendantur difficultates binae, scientifice defendatur pericopa evangelica Pominicae VlII-ae post Pentecosten. VI. A lel ki pásztor kod ás tanból. Miután a Rituálé Romanum és Oolocense igy figyelmeztet : „Parochus imprimis meminisse debet non postremas esse muneris sui partes aegrotantium curam habere," fejtessék ki : 1) eleget tesz-e a lelkipásztor az ezen szavakbau kifejezett kötelmének, ha a betegeket a haldoklók szentségeivel ellátja? 2) mily kötelmei vannak a lelkipásztornak a betegek körül? 3) mi a betegek látogatásának czélja? 4) miben áll a betegek vigasztalása és a szentségek méltó fölvételére való előkészítése? 5) hogyan bánjék a lelkipásztor az olyan beteggel, ki a szentségeket fölvenni vonakodik ? Ooloczae, die 30-a Januarii, 1888.