Katolikus Főgimnázium, Gyulafehérvár, 1858

tiop^elte jjcljíafftt bei Szent-Imre im Jahre 1443. ©in fíciner 33erfudj einer fritifdjcn Jöcícitcfjtung bér Duetten. ÍDie entfebeibeube 0$ía<$t, in toeítfcev Johann Hunyadi bie SJiadjt bér unter Mezet- Beg’s SInfüíjtung jut (Srroberung Ungarns fyeranflürmenbett Stürfen gebrochen, ifi ^inftc^tíidj beS C'tteS, n?o biejelbe geft^íagen roorben, tto$ immer cin ©egcnfhtnb großer -ÜJíeinungSoerfcbiebeu* fyeit. Sin SBort jur 3Beleu<$tung bér tton einauber abroeitbettben 2ínftcf>tcn, nac^bem bie 35itter* gen$ fgnftcbtlid) beS 3a$re3, in meinem bie ©<fyíad)t fkttgefuitbcn Ijaben foű, burcb Szeredai1), Sngel2), Katona3) uttb Kemény4) bereits behoben ifi, bürfte um fo weniger beanfianbettrer* ben, ba bie ttcrfdjiebenen 2ínftd>tcn fo jietníid; gleichberechtigter Verfechter ftch jtt erfreuen tétben. IDen Streityunet biíbet bie Shnge: ob Hunyadi bei Szent - Imre, wo er anfangs ber Uebermacbt bér dürfen weichen mußte, unb Wo Georg Lépes, Söifchof non Siebenbürgen, ben ^eíbentob fürs Sßaterlanb unb für bie ljeiltgfien Sntereffen ber 9)íenfchheít fiarb, ober bei <§erinamtfiabt geftegt babé. Sttgeí5), Horváth6), Jammer 7) unb Teleki8), als SSertfjeibiger ber lejjtéren 3)íeh tturtg, berufen ft<h auf ben gtíechifch?n ©ejchichtSfchreiber Laonicus Chalcocondylas. Pray 9) , 1) Szereday: Collectio contínens Tabulas vetustorum ac recent. monum., quae in templo Álba—olim Juliensi, nunc Carolinensi in Transylvania sunt, pag. 10. tab. II. „Lapis sepulcralis, cui incisa effigies Episcopi cum baculo Pastorali, et Mitra supine iacentis, et in eo haec:---------Georgii. Corpus. E t Ossa. Praesulis. Transylvani. Lépés. Cognominati Qui Turcarum. Gladio.--------Zent. Imreh — s tatur. --------- in campo.----------truncatur. Die. Bis. Mono. Mártii. Anno. Domini. M ilesimo« CCCC. XL. Secnndo.“ 2) Engel Job. Geschichte des ungrischen Reiches. Wien lfc34. 3 Th. pag. 52. 3) Katona: Hist. crit. Tom. 6. Ordin. 13. pag. 216. * 4) Kemény: Adversar. Tom. lm<> ad annum 1442 C>m Manuscript) „Corrigendus esproinde Timon, qui in Epitome rer. hung. et Fasching in Dacia nova P. III. §. 3. pag. 133. pugnam hanc ad an­num 1441 collocant.“ 5) a. a. 0.-6) Magyar, tört. - 7) Geschichte der Osmanen I. Th. 451. S. — 8) Teleki: „Hunyadiak kora“ I. 287. 9) Annales reg. Hung. II. 353.—

Next

/
Oldalképek
Tartalom