A Győri Püspökség Körlevelei, 1930
Tartalomjegyzék
5 narum curriculo, de seminariis, quae minora nuncupantur, condendis deque catechetica totius populi in certum quen- dam annorum orbem institutione, communi omnium consensu, decrevissent, cumque deliberassent, quo pacto in luris Cai onici Orientalis compositionem con pirarent et Actionem catholicam in suorum ordine laicorum ad optata Nostra proveherent — quae quidem omnia, ut aequum erat, Nobis adprobanda proposuere —, utique cognovimus, consilia eos suo clero populoque salubriora capere non potuisse. Esto, quae supra exposuimus, inlus- triora ea quidem videri et suo' ipsa splendore hominum ad se mentem atque admirationem allicere. Verumtamen ad christianae reipublicae utilitatem haud ita minus ea conducere instituta arbitramur, quae providentissimus Deus, data facultate, sivit ut vertente anno, quasi ad cumulandam laetitiam Nostram, aut perfecta exsisterent aut auspicato inchoarentur. Etenim ut praetereamus illas, quas in curionum usum passim aedes exstruximus, ne quid iisdem deesset unde honestius suo munere fungerentur: ut item praetermittamus ea studiorum domicilia, quae, ab religiosis B. M. V. Servorum et Francisci Paulani familiis ad iuniores suos ex omni natione soda'es instituendos in Urbe paulo ante dedicata, celebrari nuper coepta sunt; tot profecto conlegia clericis omni doctrinae virtutumque ornamento augendis, tam brevi temporis spatio, excitata vidimus, quot vix plurium annorum decursu intueri licuisset, ut ea enumeremus quae alumnis, e variis dissiti-que regionibus Sacro Consilio de Propaganda Fide concreditis, ex Insubria, e Russia, e Cecoslova- chia delectis, omni supellectile instructa, patuerunt. Id autem cur reliquamus quod, nova atque ampliore Seminario Aethiopico sede attributa, quam apud ipsas Aedes Nostras de industria ereximus, conlegia duo, auspicali lapide recens posito, alterum pro clericis Ruthenis, pro Brasilienibus alterum, inchoata sunt et novum aedificium alumnus Seminarii Romani Vaticani excipiendis in eo est ut inchoetur ? In quo quandoquidem causa non alia demum agitur nisi salutis animarum, quae Christo Redemptori tanto sanguine stetit, quare non confidamus, eo incepta Nostra divinae gratiae fultum iri praesidio, ut copiosiora mox in apertum campum atque expositiora levitarum agmina prosiliant ? Cur non iidem, qui heic, in ipso catholici orbis veluti centro, genuinia Christi imbuti sunt doctrina et sacerdotalium conformati exercitatione virtutum postquam, sacris initiati, de Urbe discesserint, gentes suas aut cum Apostolica Sede cohaerentes multo coniunctiores efficiant, aut misserrime ab Ecclesiae Romanae unitate discissas ad pristinam communionem gradatim revocare contendant aut, tenebris et umbra mortis obvolutas, evan- gelicae veritatis lumine collustrent et Christi regnum inter suos cotidie latius producant? Quorum quidem fructuum spes tanti apud Nos est, ut divinum huius auctorem laetitiae, qui dedit ut talia in Ecclesiae emolumentum faceremus, Nobis effere satis non liceat. At vero, vobiscum recolenda, Venerabiles Fratres, dilecti filii, alia suppetunt eventa, quae hunc item annum quodammodo nobilitarunt feceruntque, Dei consilio, memorabiliorem: Dei consilio, in- quimus, cui nihil quicquam, rerum harum adspectabilium ordinem moderanti, casu et foriuito contingere queat. Cum enim ea sint homines natura comparati ut certis quibusdam temporum orbibus completis singularia divinitus collata, ante actis aetatibus, christianae societati beneficia et quasi consistendo reputent et
