A Győri Püspökség Körlevelei, 1908

Tartalomjegyzék

4

matrimoniorum attinet domicilium vel quasi domicilium nupturientium in considerationem amplius non venit ita, ut parochus — idem dicendum de loci Ordinario — valide assistat a die 19. Aprilis 1908 matrimoniis tam subditorum, quam non subditorum, quin certum tempus commorationis in parochia requiratur.

Sed haec valida assistentia parochi juxta novam disciplinam coarctatur tantum ad limites suae parochiae, dum e contra parochus proprius juxta legem Tridentinam valide assistere potuerat matrimoniis etiam in aliena parochia aut dioecesi. Si igitur parochus extra territorium suae parochiae assistere vult matrimonio propriorum subditorum, ad validitatem hujus actus indiget delegatione parochi illius alienae parochiae.

In legitima praxi hucadusque vigente ad validitatem matrimonii sufficiebat, ut parochus proprius et duo testes essent praesentes: a) simultanee; b) non tantum physice, sed etiam moraliter, seu ut percipiant matrimonium contrahi ex verbis, ex signis ; c) formaliter, id est parochus sit adhibitus ut testis, ac contrahentes maniiestent, quid agere velint. Non requirebatur autem, ut parochus fuerit expresse ad hoc vocatus. Valebat enim matrimonium, etiamsi parochus proprius et testes casu assisterent matrimonio, aut dolo, metu gravi vel etiam vi adducerentur et retinerentur.

Nunc tenore cap. IV. §. 3. novi Decreti praeter simultaneam, physicam ac moralem praesentiam ad volarem matrimonii necesse est, ut ad formalem praesentiam parochus invitetur ac rogetur et tali ratione assisterdo consensum contrahentium exquirat et excipiat. Assistentia igitur parochi debet esse activa et non mere passiva. Quod si vi aut metu adhiberetur parochus ut testis, matrimonium juxta novam disciplinam non valeret. Demum parochus proprius valide assistebat hucadusque, etiamsi fuisset excommunicatus vel suspensus. Novum Decretum cap. IV. §, I. statuit parochum publico decreto nominatim excommunicatum vel ab officio suspensum valide assistere non posse matrimonio.

5. Ad licite (et valide) contrahendum matrimonium hucadusque necesse erat assistentia parochi proprii, qui proprius efficiebatur ratione aut domicilii aut quasi domicilii. Tenore novi Decreti (cap. V. §. 2.) parochus, cui competit matrimonio licete assistere, est parochus domicilii aut menstruae commorationis. Locum quasidomicilii in nova disciplina occupat menstrua commoratio.

Parochus igitur juxta caput V. Decreti licite assistit matrimoniis in his casibus:

a) si sponsa habet domicilium in parochia aut per unum mensem commorata fuit ibidem;

b) si sponsus domicilium habet in parochia aut per unum mensem ibidem commoratus fuit et justa causa postulat celebrationem matrimonii. Pro justa causa autem haberi potest etiam voluntas vel desiderium nupturientium;

c) si nupturientes ad alienam quidem parochiam pertinent ratione domicilii aut menstruae commorationis, parochus tamen obtinuit licentiam ad assistendum matrimonio a parocho vel Ordinario proprio alterutrius contrahentis;

d) si nupturientes ad alienam quidem parochiam pertinent, gravis tamen necessitas postulat celebrationem matrimonii. Hujusmodi gravis necessitas interce