A Győri Püspökség Körlevelei, 1890
Tartalomjegyzék
11 III. Hora est iám nos de somno surgere, ut abnegantes impietatem et saecularia desideria, sobrie, et iuste et pie vivamus in hoc saeculo.1 Ecce nunc tempus accepta- bile, ecce nunc dies salutis.2 Appropinquat nimirum sacrum quadragesimae tempus ad exemplum conversationis Dominicae3 in ipsis Ecclesiae exordiis auctoribus Apostolis institutum, ut ob admissa peccata, nos castigemus, et salubriter affligentes poenam peccati effugiamus ; ut carne cum vitiis et concupiscentiis mortificata, deinceps non peccemus, ut repressis et edomitis carnalibus desideriis, quae adversus animam militant,4 mens eo liberius ad Deum per orationem elevata ea, quae fideliter petit, accipiat; ut denique expiatis in Sacramento poenitentiae animis, tendamus ad paschalia digne colenda et peragenda festa. Seu prout S. Leo M. loquitur5 „Semper quidem misericordia Domini plena est terra, et unicuique fidelium ad colendum Deum ipsa rerum natura doctrina est. — Sed cum ad istos recurritur dies, qui specialius reparationis humanae sacramenta signarunt, et qui vicino ordine, atque contiguo festum paschale praecedunt, diligentius nobis praeparatio religiosae purificationis indicitur.“ -— Paschalis quippe festivitatis hoc proprium est, ut tota Ecclesia remissione gaudeat peccatorum, quae non in eis tantum fiat, qui sacro baptismate renascuntur, sed etiam in eis, qui dudum in adoptivorum sorte numerantur. Quamvis enim principaliter novos homines faciat regenerationis ablutio; quia tamen semper necessaria est omnibus contra rubiginem mortalitatis quotidiana renovatio, et inter profectum gradus nullus est, qui non semper melior esse debeat: generaliter adnitendum est, ut in die redemptionis nemo inveniatur in vitiis vetustatis. „Satagite proinde“ — monet nos Deus per Prophetas6 — „converti a via vestra mala, et ab iniquitate, quae est in manibus vestris, in toto corde, in ieiunio et fletu et planctu, scindentes corda vestra et non vestimenta vestra, clamantes ad Deum in fortitudine, ut parcat populo suo, quia benignus et misericors est Dominus Deus noster, patiens et multae misericordiae et praestabilis super malitia.“ Et profecto inter exercitia poenitentiae, quibus corpus mortificatur et sensualitas reprimitur, primum fere locum sibi vindicat ieiunium, ac ideo S. Mater Ecclesia desiderans renovationem spiritus in suis filiis, ut caro sit subiecta spiritui, legem dedit ieiunii, qua in re Deum ipsum imitatur, qui, ut observat S. Hieronymus7, nullum aliud praeceptum dedit protoparenti, quam ieiunium, ut per abstinentiam fructuum arboris vetitae conservaretur in statu innocentiae. Quinimo censuit Deus, non posse celebrari dedicationem paradisi nisi per ieiunium. „Beatitudo paradisi “-ait praelaudatus S. Ecclesiae pater — „absque abstinentia cibi non potuit dedicari.“ Et hinc S. Basi1 Ad Kom. 13. — Ad Tit. 2. — * 2. ad Cor. 6. — * S. Ignatii M. ep. ad Philipp. — 4 1. Petr. 2. 11. — 6 Šerm. de quadrag. 6. — 8 Jon. 3. 8. et Joel 2. 12. — 1 Lib. 2. contra Jovin. Nr. 753. De quadrage- Bimali observantia.
