A Győri Püspökség Körlevelei, 1864
Tartalomjegyzék
16 haereticorum coemeteria canone cautum fuerit.34) Honore porro sepulturae ecclesiasticae e praescripto sacrorum canonum et olim privabantur, et cum canonibus illis derogatum neutiquam sit, hodiedum privantur: infideles, seu omnes, qui per baptismum Ecclesiam non sunt ingressi; haeretici item eorumque fautores; schismatici, apostatae a fide, nomi- natim excommunicati et interdicti; tum qui ipsi sibi violentas inferunt manus, (praeterquam si ex insania id accidat), nisi ante mortem signa dederint poenitentiae; qui in singulari certamine, vulgo duello , sive in loco conflictus, sive tardius ex accepto illic vulnere occumbunt, etiamsi poenitentes moriantur et absolutionem obtineant; 35) publici et notorii peccatores, qui in statu peccati lethalis impoenitentes decedunt; denique qui praecepto annuae communionis paschalis haud satisfecerunt. Enucleatius de his, et ex professo tractant Juris canonici interpretes, qui causas, conditiones et ambitum legis, certum hominum genus a sepultura christiana arcentis exponunt: nos haec carptim attingimus ideo, quia, ut loquitur Rituale Romanum: „Ignorare non debet parochus, qui ab ecclesiastica sepultura ipso jure sunt excludendi, ne quemquam ad illam contra sacrorum canonum decreta umquam admittat." Qui enim id praesumeret, non tantum gravi culpae, ut omnes affirmant, poenaeque arbitrio Episcopi statuendae se se faceret obnoxium; sed insuper excommunicationem quoque a jure latam incurreret. 36) Qua tamen in re observandum, hac censura eos dumtaxat irretiri, qui haereticos eorumque in puncto haereseos, ut ajunt, fautores; publice excommunicatos, nominatim interdictos, et manifestos usurarios ritu ecclesiastico sepeliunt; 37) quod enim ad reliquos attinet, quos paulo ante sepultura ecclesiastica privandis accensuimus, cum lex eos expresse non comprehendat, excommunicatio ad eorum sepulturam extendi nullatenus potest. Sapienter praeterea idem Rituale monet: „ut ubi in praedictis casibus dubium occurrerit, ordinarius consulatur." Cum enim negatio sepulturae ecclesiasticae res plena sit invidiae, et gravissimas saepe rectoribus ecclesiarum facessat molestias: hi non alio pacto sibi melius prospicient, quam si emergente difficultate, aut dubio seu juris seu facti, sententiam expetant Ordinarii, qua accepta, non tantum contra errandi periculum praemunientur; sed etiam onere responsionis sublevabuntur, et importunis sollicitationibus facillime se se expedient. Hac de causa in pluribus dioecesibus exstat synodale statutum, quo parochis praescribitur, ne ulli umquam adulto, inconsulto Ordinario, sacram detrectent sepulturam.38) Opportune heic, ob intimam argumenti necessitudinem, subteximus, quae Synodus provincialis Strigoniensis 39) de pulsu Campanarum in haec verba decrevit: „Cum pulsus Campanarum, quo mater Ecclesia obitum suorum superstitibus filiis plangens annuntiat, hosque ad suffragia in illorum refrigerium offerenda pie invitat, ac funera honorat, manifestum sit communionis religiosae signum, pertineatque ad ritum ecclesiasticum funebrem: pro incumbente nobis munere damnamus, et ultro abrogamus illam consuetudinem, quamquam immemorialem, qua quidam catholici funera quorumvis a sacris catholicis alienorum, pulsu Campanarum sive mox post obitum, sive sub ipsa cadaveris elatione honorare solent. Eorum enim, qui extra communionem Ecclesiae sunt, aut in genere, qui juxta sacros canones sepultura ecclesiastica carere debent, funera Campanarum pulsu honorare illicitum est." ‘ Binterim, Denkwurdigkeiten. VI. 3. pag. 489. — 3S) Constit. Bened. XIV. Detestabilem. 4 id. Nov. 1742. — 3®) Ferraris, Promta Biblioth. V. Sepultura, n. 190. — *7) C. 1. in Clem. de sepulturis, c. 2. de haeret, in VI. — Moulart, De sepultura et coemeteriis p. 267. — 39) Decreta et Acta Concilii prov. Strig. a. 1858. tit. 9. c. 6.
